Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Artık,
Yoksul çocuk görmeyecek,
Çorak tarla sürmeyecek,
Plazalar da,
Kirli eller öpmeyecek,
Kul hakkı yemeyeceksin.

Kaderini,
Kadehlere sarıp içersen eğer;
Kana karışsa da,
Ruhuna ulaşmaz.

Yudum yudum içmelisin ki;

Takılma sevdiğim,
Paraya pula.
Sokakta yürürken görürsen,
Takılabilirsin zurnacıya.
Davulcuya da aldırma,
Onu da herkes çalabilir ama,

Türkü dinlemek haram,şarkı söylemek günah,
Zurnadan uzak durun,kaval çalarsan mübah.
Ezana makam arar,ilahiye el verir,
Düğün de yasak davul,fetva çıkmıyor eyvah.

Kaçma gülistandan,arsızdır derler,
Dostunu satarsan kalpsizdir derler,
Gelmezsen dergâha dilsizdir derler,
Korkarım dünyada çulsuz kalırsın.

Ben efkarlanıp,
Şiirler yazsam da,
Kimse inanmıyor bana.
Yürürken sokaklarda,

11 Eylül'e kadar;
Sisli geceler,
Azgın gündüzler,
Sonsuz düzlüklerde;
Sağın faşistleri,
Solun kapitalistleri,

Köpeğe dokunma,abdest bozulur,
Kadına dokunma,zındık olunur
Haramla hırsızlık mübah olan din,
Arasam,tarasam nerde bulunur.

Hasan Arpacı,1989,Ortalıca,Tosya

Elimde çanta,
Başımda bere,
Dalgın daldın yürüyorum,
Gideceğim yere.

Mevsim kış,

Ben;bataklıkta,
Yeşeren çimensem.
Sen;çimen’ler üstünde,
Açan çiçeksin.