Gürültüye bakıyorsun manasını bilmeden.
Cellâtların saldırıyor daha sözüm bitmeden.
Sanma ben sorumluyum bu güttüğün sürüden.
Hakkın hesabı var biliyor musun emmi?
Ne ihtiras varmış sende imandan da ileri.
Camlar, çerçeveler, perdeler.
Geçmişe dair daha neler neler.
Hiçbir şey kalmamış sana baktığım yerde.
Erciyes; dermansın bendeki derde.
Boğazköprü, Kapalıçarşı, camii kebir
Eşyalar var palas pandıras.
Eşyalar vardır nizami.
Mesela; at ile eğeri,
Sap ile keseri,
İbrik ile leğeni gibi eşli eşyalar.
İçi boş bir İslam söylemine,
Siyasal İslam ilkesiyle sarıldık.
Çok yaralar açıldı bu kutlu din’e,
Şükür ki bu gafletten uyandık.
Pişmanlıklarımız, umutlarımızı doğurdu.
Tartıda eşittir acı.
Her yer de aynı.
Her acıya aynı gözyaşı.
Ağlamak şöyle dursun.
Ölüm gerektirir bu sancı.
Dostluğa muhtaç olduğum anlarda gelir çay aklıma.
Öyle ise bir çay koyda içelim.
Hareket eden ömür treninden,
Şöyle bir dünyaya bakıp geçelim.
Yeis varsa; kahve de var, çay da.
Kim unutursa unutsun.
Kim kanarsa kansın.
Varsın cahiller sonsuza dek aldansın.
Bildiğim, kamil iman yanlızca ilimdedir.
Bilimden öte gerçek, sadece ölümdedir.
Mıknatıs gibiyim
Yakınsam çekiyorum.
Ya cile buluyor kendime
Ya aşk acısı çekiyorum
Her durumda
Her zaman
Çınar diye bir kavaga yaslanıp durmuşum.
Asil sanıp azmışa methiye uydurmuşum.
Çınarlar yıkılıp söğütler toremiş çoktan.
Hakikatten hayal yok, omurga yıkılmış çoktan.
De ki Mamaş söyle kim kimin nesidir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!