Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Bahtıma doğan güneş ol ey yâr,
Aydınlansın hiç kararmasın dünyam.
Gecelerimi ışıtan Ay'ım yıldızım ol,
Mehtabı seyredeyim yüzünde ey yâr.

Sitareleri çeksem saçının telinden,

Fare meselesi pek ehemmiyetli,
Faredir fare deyip geçmemeli.
Zamanın kurulumundan beri,
Bu hayat memat meselesidir.
Gemi güvertesini kemirip,
Kaçan hain fare kafilesini

Kendi benliğinin köküne sarıldığın sürece
başka benliklerin gövdesine ihtiyaç duymayacaksın.
Mutluluk içten dışa yansıyan duygudur,
Mutluluğu dışarıdan içselliğine taşıyamazsın.
Olur dersen eğer benlikler senden gittiğinde

Ürkütüyor etrafımda beni karanlık,
Zayıf bir ışıkla yön bulamıyorum.
Sanki dört yanımı labirent sarmış,
Çıkmaz yollarda yol alamıyorum.

Zulüm âbâd olmuş dağında,taşında...

Felsefe bilimin annesidir
Bilen bilmeyene bildirsin.
Şiir felsefenin estetik halidir
Duyan duymayana duyursun.

Yüreğimdeki ızdırabın
Tarifi yok!
Yüreğim acıdan kana bulandı,
Yüreğimde kandan başka
Bir şey yok!
Filistinli

Dogmuyor güneşim yine
Her tarafım yine savaş,
Titreyerek dolaşırım
Kurşunları sekerek.

Öyle bir dünya olsaki

Yürüyoruz hepimiz ,
Şehadete and içtik!
Emin adımlarla
Genç yaşlı hepimiz.

Allah var gam yok!

Falan mahallesindeyim,
Filana sor?
Fiş'Mekan apartmanında
Otururuyorum.
Terastan sana bakıyorum.
Gelirsen eğer

Loş ışığınan hızna yazılıveydim
Kediye,
Yazıveydim hincik adımı Hamiyr.
Biri yeşil ışığı yakıveysin,
Sevgilim gupa gızına gaçcek,
Tüh yine mi aşk gafamı yarmeyyon?