Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Açtırma bana kutuyu aman
Söyletme kötüyü of aman
Senden ne köy olur kızım
Ne de kasaba inan.

Afroditim geziyor sokakta

Daha on beş yaşındaydı Mehmet'imin her biri,
Top yekün ant vererek kınaladılar avuç içlerini.
Akşam kızıllığını bir daha görmemeye ahitleştiler,
Çanakkale'nin kâlbi biziz diye çığrışarak
Yükselerek gökyüzüne fezayı dolaştılar.
O gün saf saf olup nefer nefer ilerledi yüzlercesi,

Elest bezmiyle söz verdin yiğidim,
Venhar eyledin canı vatan uğruna.
Hilâlin sevdasına kendini eş eyledin,
Kırk bir selâm olsun sana yiğidim.

Ey göğsü aşkın aleviyle yanan yiğidim,

Birisinin canı olmaktan daha güzel ne var;
İçinde canı da var,an da var,anıları da var.
Eğer size canım dediyse birileri,
Siz onun hem an'ısınız hem anı'sısınız
Hem canısınız...
Seviyorum demesine yok mahal;

ÇAPKIN
Hain capkın bakışla,
Sardın beni gülüşle,
Bir bahar akşamında
Yaktın beni hercai.

Kim dedi şair
Bin yıllardır aşkı yazar
Ve hep yazacak diye?
Hayır,bazen de
Karanlık zihniyetin
Kibirlilerini yazarlar

Mahvoldum elinden fazla zorlama
Dönerim sırtımı çeker giderim.
Sen bu cihanın padişahı olsan
Bakmam yüzüne çeker giderim.

Güneşi verip elllerime seriversen

Oy göğsüne sar beni!
Yar düşünde gör beni.
Kesildi mecalim ölüyorum !
Yar sinene göm beni.

Aşamam oy dağları,

Kara basan çöker üstüme yine gerilerek,
Her gece saat tam dördü çeyrek geçe,
Serilir yorgan gibi üzerime fırlatıp atamam,
Kabuslar basar odamı sabaha uyanamam.

Soğuk terler dökerim,titreyerek üşürüm.

Kirli paslı bizdik biz azizim,
Çocuklarsa tertemiz,
Akarsu gibi duru berraklar,
Çer çöp olan çamursa biz.

Girelim şelalenin altına,