Hamiye Gül Şiirleri - Şair Hamiye Gül

Yücelik baş eğmemekle;
Enikler de kapı önünde eğilmek de.
Bir kapı vardır ki,dik baş için
O kapı eğilir,er,hatun kişi önünde.
Dik başla açılır sonsuzluğa kapı,
Hem bu alem,hemi nicelerinde...

Buğulu gözleriyle baknıyordu kirpiklerini kırparak,
Siyah gözlerini dikmişti mavi ufuklara.
Kırkikindi yağmurları yeni yağmış
Islatmıştı çimlerin üzerini.

Atmosferi toprağın rayihası sarmış,

Kal demeyeceğim gülüm sana
Hoşçakal de ve git.
Durdurmayacağım ardından asla
Üzülmeme bakma git.

Yaşadığımız bunca yılın

Evet,ben hâla deli gibi,
Gözlerimi karartıp seviyorum seni!
Ve bir savaşçı edâsıyla duruyorum karşında,
Çıkıyorum yüreğimle aşk meydanına...

Gardını al ve çıksın sevgi kınından hadi,

Aymaz kafam oo yee,
Sıcak beynimi yakar.
Gölgemi takipteyim,
Ozzi ardımdan bakar.

Uzatmalı sevgilim kasıldım,

Avuçlarımızın ayalarında biriktik;
Yükselerek tek tek semaya uçuştuk!
Yüreğimizde coşkun akan nidâyla,
Her birimiz yusufçuk olduk,çığrıştık!
Yusuflar kaldı, karanlık kuyularda ah!
Soguk yüzler karlar altında... Nefes al!

O gün kör olacağımı bilsen de,
Bana gene bir yığın kitap getir.
Körün kulağı keskin duyar.
Sen okursun dizimde,
Ben okuyuşunu dinlerim.
Can suyu gibi ruhumla içerim.

Sen dün gülüp coşarak,
Gelip sarıldın ya bana...
Daima gülümse kuzum,
İsmin ile yaşa güzellik,
Adını yaz devrinin altına.
Okumayı çok seven kız,

Kim demiş akıllı olduğumu?
Hayır hayır, ben akıllı değilim!
Beynimin labirentlerinde,
Bir savaşçı gibi korkusuzca,
Karanlık dehlizler içinde
Dolaşacak kadar zırdeliyim!

Lûtfeyle âşkına ey güzeller güzeli,
İkrâm buyur hitâbın fanî ömrüme!
Bir nazar kıl sevgilim ey hilâl kaşlı,
Yaktığın ateş beni canımdan eder!

Uçuşur ufuklarda rahmet kuşları,