Kıyıda deniz kabuğu toplayan bir çocuk var
Mutluluğu tanımlayan resimdir bu kabuklar
Hayallerimin tozlarını ondan koparırsam
Çocuk, kulları çalınmış Tanrılar gibi ağlar
Başıma gelenler felaket mi saadet mi?
Bilemiyorum Pythagoras'ın sözleri gibi mi?
Fırtınaların kamçıladığı bir ağaç gibiyim
Eski şarkıdaki kumruyu ve hasret kuşunu andırır
Karanlıkta bir yerde ağlama sesleri
bu keskin çığlıklar -
dalgaların akisleri
ve fırtınanın ıslıklarına karışıyor
hayır,
İçi çok hülyalı masallarla dolu sihirli bir kutu
Ilık bir rüzgarla dalından serpilen su zerreleri
Hafif ve tatlı sesler içimi doldurmuştu
Çirkin satirleri andırır, iskelete dönmüş ağaçlar
Bennu kuşu gibi misilsiz
Güneş görmemiş
karlar kadar temiz
Yıldızlardan arza sükûnet dökülen
emsalsiz geceler
Şimdi geceler, karanlıkla beni mühürlüyor Madam,
Bu mısralar son defa düşüyor: hayallerde kalan selam
Gerçekler şehrinden yelken açmış deryalara
Ama varamamış suretler beldesinde karalara
Gözyaşlarım denizleri ıslatıyor şimdilerde
Kayıkla ay ışığında dolaşırdık nehirlerde
Hatırlarım her ânı gözyaşı düşlerinde
Eylül akşamları ve fecre kadar birlikte
Küçüğün yüzünde bir güneş doğuyor
Serin bir rüzgar çıkmış, vahşi çiçekler uçuşuyor
Su, ay ve gök çiçeklerde buluşuyor
Sazlıkların arasında rüzgar flüt çalıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!