Gültekin Avcı Şiirleri - Şair Gültekin Avcı

Mezarın karanlığından ilk çıkan bu mısralar
Eskiden bir hicrana ağlarken döktüğüm damlalar
Bedenim mekanik işliyor ama kafam başka yerde
Boynum ki iki dünyayı ayıran kesif bir bulvar

Ölmüş bir kadın yatıyor yerde, solgun bir yüz

Bilmediğim bir aydınlık vardı göklerde
Hatırladın mı ey füsunfeza?

Paris yeşili yosunlu gözleri,
kadim fırtınaların yıkandığı -

Horoz sesleri yankılanır kıyılarda
gölün dalgacıkları kıyıları yalıyor
Küreklerden süzülen damlalar
tatlı şıpırtılarıyla suya dökülüyor
Sazlıklarda kaybolmuş ördek
sudaki yaprak gibi sessizce süzülüyor

Biricik mâhitâbım, dildâdem, zaaf çiçeğim
Vecd ve istiğrak nöbetlerimde adını hecelerim
Gözlerimden nice tasvirler ve tablolar geçiyor
Bu siluetler istilası sel gibi bendimi biçiyor
Hayal ve gerçek arasında bir yerlerdeyim

Başımda kastanyetli kırlangıç sürüleri dönüyor
kanatlarında meskûn çocukluk duaları

Ölü bir sabah var sırtımda
Önümde durgun ve sakin bir deniz

Hangi mecalsiz ölü dalgalar
Hangi kıyıdaki boş kabuklar

Hey sazlıklar perisi, kimsin kız sen?
Neden kaçıyorsun her dem benden?
Gürcü kızı olduğunu duydum herkesten
Ahu gibi kaçar, melek gibi bakarsın derinden
Yorgunum, beni koşturup durma peşinden

I.

Mezarın karanlığından ilk çıkan bu mısralar
Eskiden bir hicrana ağlarken döktüğüm damlalar
Bedenim mekanik işliyor ama kafam başka yerde
Boynum ki iki dünyayı ayıran kesif bir bulvar

Ölmüş bir kadın yatıyor yerde, solgun bir yüz