Gültekin Avcı Şiirleri - Şair Gültekin Avcı

Gültekin Avcı

Gurûb vakti gün batıyor, çocuk yavaşça dalıyor
Uzaklardan akşam kuşlarının yorgun uykulu sesi geliyor
Hiçbir şeyi duymaz artık çocuk, hiçbir sesi
Sanki çağlar, adeta yüzyıllar geçmiş gibi
Uyanıyor bir an, karınca hala dalı aşamamış
Bir yıldız yağmuru mu bu, yürekler yanmış

Devamını Oku
Gültekin Avcı





ıslak dudaklı sadmeli bir rüzgâr
bayırın kırık çanağından sarkıyor

Devamını Oku
Gültekin Avcı

Ne yüz kaldı sevilmiş,
Ne kinle oyulmuş,
Hepsi birer birer
Sis terazisinde kaybolmuş
Hatıraların eziyetinden sıyrılıp
Sevilen ve nefret edilen yüzlerin

Devamını Oku
Gültekin Avcı


fersûde bir geceydi
Kordon’da bir çaycı sandalyeyi ters çevirmişti
loş adımlar ve sönen mırıltılar seyrelmiş
içimdeydi hâlâ
yanağımda unuttuğun bir ‘iyi geceler’ kırıntısı

Devamını Oku
Gültekin Avcı


Ey teniyle zamanı, gülüşüyle hazanı örten kadın
Hangi ışıksız kalmış gezegenlerin ağıtlarında
Hangi boğucu hafakanların puslu bağırlarında
Belki antik bir kitabın yitik satırlarında saklısın

Devamını Oku
Gültekin Avcı


Bir başka dünyanın yüreğine doğru süzüldüler
Sesleri boğan bir durgunluktur çevrelerinde
Ayı sarmalayan sisli bir hâleye yürüdüler

Yıllar seni hırpaladı ama güzelliğine dokunamadı

Devamını Oku
Gültekin Avcı




Akşamın söken şafağında
Ve sokak lambalarının küskün ışığında
Şehir portakal rengine boyanıyor

Devamını Oku
Gültekin Avcı


Kıyıda deniz kabuğu toplayan bir çocuk var
Mutluluğu tanımlayan resimdir bu kabuklar
Hayallerimin tozlarını ondan koparırsam
Çocuk, kulları çalınmış Tanrılar gibi ağlar

Devamını Oku
Gültekin Avcı


Başıma gelenler felaket mi saadet mi?
Bilemiyorum Pythagoras'ın sözleri gibi mi?
Fırtınaların kamçıladığı bir ağaç gibiyim

Eski şarkıdaki kumruyu ve hasret kuşunu andırır

Devamını Oku