Kalbi kanar mı insanın,
Öyle damla damla değil,
Oluk oluk…
Her hücresi can çekişir mi acıdan,
Aldığı nefes batar mı boğazına,
Ölmek için yalvarır mı Tanrı’ya,
Kanadı ruhum isyanlardayım,
Kalbimden göç ettim firardayım.
Hançerin saplı duruyor hala,
Kan revan içinde araftayım.
Hiç mi değerim yok,
Ben seni kalbimin en saf yerinde sakladım,
Kimsenin dokunamadığı bir umut gibi.
Geceler boyu seni düşündüm,
adını içimde taşıdım,
Bir gün duyarsın sanarak.
Kalbime doğruları değil, gölgeleri verdin ya sen,
Bir gülüşüne kandım, bir susuşunla yaralandım.
Yalanların sihir gibi esir aldı kalbimi,
Hem seni sevdiğimden, hem kendimden utandım.
Gidişlerin ezberimde, dönüşlerin yarım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!