Hava soğuk yarım yamalak yaşanan hayatlarda
Gitmeyi istediğin sokakta özgürlük gözyaşlarının esiri
Bir gemi olsan görsen bütün okyanusları
Bütün aşklarla buluşsan
Renk değiştiren anların gidişlerinde karanlık olamazdı belki de dünya
Ağrıyan başını ellerin arasına alırken
yeşil vadilerden geçen güneş
artık kendimin kendime ait olmadığı topraklarda
hüküm süremez olduğu gerçeğiyle yüzleşiyor...
karşımda duvar beynimde senin resmin
hiç bu kadar akşam olmamıştı bende
O gidince ben kalırım
Gözlerinde soğuk zamanların sert rüzgarı eserken
Umut tomurcuğu yeşermeyecek baharlarda ölürken
Zaman gider ben yok olurum.
Esmer renginde ne kadar gizli hayat
bir nisan yağmurunda
kendinden göç edişini seyrettim
ormanların yeşili vardı gözlerinde
beklemenin verdiği yorgunluk
ama yine de özgürdük
sen her zamanki gibi
ne kadar çok sevdik
iyi ki de sevdik
iyi ki Nuh'un gemisinde
birlikte yolculuk ettik.
bırakınca oğlunu eşini
Bu şehre önce ben gelmeliydim
Seni herkesten önce ben sevmeliydim
Dudağından sadece ben öpmeliydim
Meğer çok geç kalmışım
Ellerine ilk dokunan sevgili ben olmalıydım
bu özgürlük seninle ilgili değildi
ilk defa bu dağlara bakışım
ellerimi toprağa ilk değdirişim
keşke dediğim yerde
seni unutmayı denediğim ilk değildi.
Bende iki, cihana girecek büyük bir yürek var
Hey gidi hey
Mahmut bey,
Sabah ezanında namaza gitmeyi unutmuşsun.
Selimiye günahlarını affetmek için bekliyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!