öyle çok acı çektin ki
hiç anlamadım seni
anlayamadık...
öyle çok sevdin ki beni
bizle ilgili her şeyi
sensiz bu şehirlerde
sonbahar yaprakları
yeryüzünün ilk suyuna dökülürken
o içten olmayan gülüşün var ya
iyi ki seni hiç tanımamışım derken
kaderime yazılmamış olman
öylesine bir gün bir yerlerde buluşalım
sen saçlarını ilk tanıştığımız gün ki gibi
arkadan bağla
ben ilk gençlik hevesiyle sana sığınayım.
öylesine bir gün bir yerlerde buluşalım
doydum dünyadaki her şeye
herkese...
belki hep birlikte neşeyle
yürürken seninle
keşke hep aynı yolda ölseydik...
öyle uzaklardan açtın ki kapıları
daha yeni fark ediyorum
karanlık bir akşamda
bütün aydınlıkları
zamansız sayıyorum
ölümsüz olan karanlıklar
sakın sahip olamadıkların için üzülme
sahip olamadıkların da aslında sahip olduklarının içinde
düşün hiç bu vakte kadar kimse için öldün mü
öldüysen eğer öldüğüne değdi mi?
Sakın güvenme her gülen yüze
Seni teselli eden her önüne gelene içini dökme
Senin senden başka dostun yok
Sinirlenme umut her daldan dökülür bir gün
Kendine şans vereceksen al karanlığı bu dünyadan
Komedi olarak yaşa hayatı
sende gittin benden
benim olmayan şehirlerden
o ilk bakış ve sonrası
kalbimin o tenha yerlerinden...
sakladım bütün gözlerini
aslına dönüyor aslında olmayanlar
içten ve sönük
bahar gelsede her şeyin hayırlısı diyenler
son dualarını özetlerken
her zaman yüreğin mevsimlerini değiştirdiler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!