Erman Ulusoy Şiirleri - Şair Erman Ulusoy

Sanma ki unutur bu gönlüm seni
Unutmam sevgilim canda yerin var.
Senden ancak ölüm ayırır beni
Sürecek bu sevdam ölene kadar.

Terk edip gitsen de çok uzaklara

Sanma ki hep hâlin böyle kalacak,
Seneler senden de çok şey alacak.
Ak düşüp saçına, yüzün solacak,
Sen beni o zaman anlayacaksın.

Omuzların çökmüş, bedenin yorgun,

Sen aklıma geldiğinde bir hoş olurum bazen,
Hayalin belirir gözlerimde,
Dalar giderim mazinin derinliklerine.
Uzakta olsan da benden,
Buruk bir acı kaplar ruhumu.
Gözlerimden yaşlar damlar,

Varlığın, yokluğun artık önemsiz,
Sen beni kaybettin, bunu bilesin
Yeni bir hayata başladım sensiz,
Sen beni kaybettin, bunu bilesin

Benim için artık yok bir değerin,

Beni bir yabancı gözüyle görme
Yılların hatırı hiç yok mu sende?
Dilin demesede tek bir kelime
Selâm ver sadece o gözlerinle.

Istırap çektiğin belli halinden

Ne yanına geliyor
Ne soruyor halini
Nasıl sevdin ey gönlüm?
Sen böyle bir zalimi.

Hâlinden hiç anlamaz

Dertliler dünyası bu yalan dünya
Herkesin derdi var bitmek bilmiyor
Mutluluk bir hayâl,sevmekse rüya
Nedendir Allah'ım kimse gülmüyor?

Geçiyor art arda vefasız yıllar

Gönlümü için için yakıp, yıkan ateş var,
Söndüremedi onu, geçip, giden şu yıllar
Acım üstüne acı tazeler hatıralar,
Dindiremedi onu, geçip, giden şu yıllar.

Gönül sazım kırıldı, mızrap tellere küskün.

Aşkınla sarhoş ettin,
Divane berduş ettin,
Nedir senin niyetin?
Söylesene sevgili

Acı çektim sayende,

Mutluyum ben şimdi, kendi dünyamda;
Masamda dem oldu eski anılar.
Maziyi düşünüp hatırlasam da,
Geriye dönüş yok, orda kaldılar.

Yaşanmadı diye bil o günleri