Mehtabın ışıkları
Vurur iken yüzüne
Yakomozlar çakardı
O deniz gözlerinde.
Martılar uçuşurdu.
Mutluluğun resmini çizebilir misin?
Ya da ihanetin şeklini, şemalini...
O tablonun üzerindeki renkler bir şeyleri anlatmaya yeterli mi?
Çaresiz kaldın değil mi?
Yine de sen pembe boya,
Hiçbir zaman gerçek olmayacak hayalleri.
Senden ayrı geçen her gün, bana acı veriyor,
Bir an olsun düşündün mü, kâlbim nasıl eriyor?
Hasret denilen şu illet, içimi kemirirken,
Sana duyduğum bu sevda, bana sabır et diyor
Zaman hızla geçiyorken, ömürden de çalıyor,
En güzel yıllarım yanında geçti
Sen verdin bana mutlulukları.
Ruhumu kaplayan büyük seviçti
Bitirdi onları ayrılık anı.
Öyle yalnızım ki senin ardından
Sanma ki unutur bu gönlüm seni
Unutmam sevgilim canda yerin var.
Senden ancak ölüm ayırır beni
Sürecek bu sevdam ölene kadar.
Terk edip gitsen de çok uzaklara
Öyle yalnızım ki gittin gideli;
Bir daha yüzüme gülmedi bahtım.
Sanma sensiz mutlu geçti hayatım;
Boş duruyor hâlâ bu gönül tahtım.
Yollar uzak deme, hadi çıkıp gel,
Sanma sakın boşa gidecek ahım,
Bedelini bir bir ödeyeceksin.
Nasıl ki yıllardır gülmedi yüzüm,
Sende mutluluğu özleyeceksin.
Vefasız olmana ne gerek vardı,
Beni bir yabancı gözüyle görme
Yılların hatırı hiç yok mu sende?
Dilin demesede tek bir kelime
Selâm ver sadece o gözlerinle.
Istırap çektiğin belli halinden
Sen aklıma geldiğinde bir hoş olurum bazen,
Hayalin belirir gözlerimde,
Dalar giderim mazinin derinliklerine.
Uzakta olsan da benden,
Buruk bir acı kaplar ruhumu.
Gözlerimden yaşlar damlar,
Varlığın, yokluğun artık önemsiz,
Sen beni kaybettin, bunu bilesin
Yeni bir hayata başladım sensiz,
Sen beni kaybettin, bunu bilesin
Benim için artık yok bir değerin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!