Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Ağır ağır yaklaşıyor sonbahar
Geçen yılları unutturup geliyor
Kimileri hasret çekiyor
Kiminin beklentisi ilkbahar

Puslu hava içinde saklı yar

Önce şiir sonra başlık
Yoksa Önce başlık sonra şiir
Tıpkı hayat gibi
Yaşamak ardından yaftalamak

Bir serüven ki; karmakarışık

Sen benim bilinçaltı kaçağımsın;
Anımsadıkça bilincime sızan.
Unutamamanın biyokimyasısın;
Dopamin reseptörlerini bozan.

Parıldayan şimşeğin fosforusun,

Doğal ortamında bir çiçek olsam
Başım dik göğe baksam/ koparılmasam
Ömrümce yaşardım hiç korkmadan
Ne yağmurdan ne de rüzgârdan

Gücümü topraktan alır/yılmazdım

Sıradan bir gün, yaşam devam etmekte;
Zavallı biri hariç -vay gidenin haline-
Küçük bir parantezdi o kapandı sessizce,
Kıyamet koptu sanki duyamadık iyice…

Sonsuz gerçeğin hazin öyküsüdür her biri,

Tanrıdan tek dileğim
Seninle mutluluktu
Tozpembe hayallerim
Ürkek kuş gibi uçtu

Kırık dökük anılar

Volkanlar patlattın garip gönlümde
Kapattın ruhumu diğer mevsime
Nedir benden alıp veremediğin
N’ olur bırak beni kendi halime

Hasretinle dünyam karardı durdu

Karanlığın altında yatan derin sularda
Senin yüzlerin var ya gölgesi üstümdedir
Titreyen ışıklar unutulmuş sabahlarda
An be an gözlerimin önüne gelmektedir

Zaman uçup gidiyor sanki buharlaşıyor

Düşüncenin eşiği
Arzudan türedi
Epey çatışık
Fırdöndü yeri

(X) sen doğuştan özgür ve teksin

Hasretin mevsimsiz yağan yağmuru
Düşer yollara adres sormaz suyu
Avucunda meşin kırbacı vurur cama
Buğusu kapatınca görünmez manzara
Sayılı zaman geçiverir hemen
Dönüş bileti kesilir daha bitmeden