Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Hangi yalnızlık senindi
Uzak kasabanın arastasında unuttuğun mu?
Yakın kentin kalabalığına karışıp
İzini kaybettirdiğin yasak aşkın

Elleri üşümüş büzgüsü yarım eldivendi

Hep anımsarım o sabahları
Uykusuz üç-beş nöbetlerini
Taşra kentinin gönül sırları
Vahamet sarmış tepelerini

Ara sokaklar hiç unutulmaz

Bir dağ evi düşlerim;
Ahşaptan
Şöminesi önünde sere repe uyumak,
Doğa ile sarmaş dolaş olmak

Şimşeği odamı aydılatınca;

Ellerim seni arıyor
O sımsıcak tenini
Gözlerim seni soruyor
Ufukta kayıp resmini
Sana dönüş yolum kapalı

Şehir sabah uykusunda
Gün ışımış sokaklar boş
Vitrinler asma kilit altında
Kaldırımlar dünden sarhoş

Eller cepte sabahçı kahvesi

Bazı yolculuklar plansız hazırlanır
Duldasında sessiz şimşeklerin kıvılcımı
Sabah alacasında mahmur gözlerle uyanır
Zulasında yoğun yalnızlık karışımı

Bazı yolculukların kayıptır tarifesi

Buram buram tüter yağmur kokusu,
Savrulur sonbahar akşamlarıyla.
İnilder dallar arasından hüzzam korosu,
Eşlik eder aheste düşen sarı yapraklarla.

Ayrılık mevsimisin sen, haberli, habersiz,

Yıllar geçince beni sen o zaman anlarsın
Sevginin anlamını o mazide ararsın
Kıymetimi bilmedin iş işten geçti artık
Sevda yolun kapalı işte buna yanarsın

Bir hakikat uğruna tükettim ömrümü ben

Gidimli yol izlenecek başlık atınca
Önce şu sorular sorulmalı
Yalnızlığın kentselleşmesi mi
Yoksa kentin yalnızlaştırması mı
Olgu mu indirgeme mi
Nerden bakarsan bak doğru

Kuş uçumu gel bana
Mesafelerkısalsın
Hasretinle sarbeni
Kıskananlar çatlasın

Kulak asma yalana