Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Sar beni kollarına
Rüyadan uyanayım
Gül saçtım yollarına
Kokunla can bulayım

Bakışın şimşek gibi

Bana bir haller oldu
Kapıldım girdabına
Bakışların yol oldu
Gönlümün mihrabına

Bundan sonrası: umut

Sanma ki unutulur
Kalpte hicran yarası
Elbet karşılık bulur
Yedi kat gök arası

Olmayınca olmuyor

Karşıyım, hükümlü cümleler kurmaya
Elimde değil tutamıyorum kendimi
Şiirden ne kadar da uzaklaşılıyor oysa

(Bu girişten şiir çıkar mı bilemiyorum)
Sözü sevdaya getireceğim besbelli

Çok güzel yazıyorlardı, hepsini okudum.
Şen şakrak parıldayan imgelerdi onlar.
Beynin dolambaçlarından akan kelimeler,
Yüklemsiz tümce olup önüme düştüler.
Taş duvarların üstüne dökülen yağmur,
Boş asfaltlardan yansıyan fersiz ışıklar,

Eskiden aşklar vardı /şimdi ne oldular
Ucu yanık mektuplar yere düşen mendiller
Gökyüzü gibi büyütülen sevgiler
Ulaşılmazdı saygıdeğer her daim kibar

Eskiden aşk şiirleri vardı/şimdi ne oldular

Özledikçe depreşir yürekler ağlamaklı
Ülkeler ayırıyor bizi kilometreler
Hep bir yolculuk heyecanı sarar telaşlı
Ayrılık sen türkülerde değilmişsin meğer

Adı hasretmiş kanayan yara dokundukça

Yağmurun ayak sesidir rüzgâr.
Takar peşine boz bulanık bulutları,
Hazan gözyaşı olur basınca efkâr.

Kızılca kıyamet kopacak sanki
Enikonu kararsız duruyor bak,

Elin mi titriyor tutunca kalemi
Dağarcığındaki sözler tükendi
Sen değiştin dünya sensiz döner mi?
Geçmiş şimdileyin uzak bir yerdi

Şiir mabedinden kovulma korkun

Bulandı berraklığı zihnin dolambacında;
Sana iltifatların göz kamaştıran kaynağı…
Tükendi çarelerim, yıkıldı barınağı;
Ruhumu besleyen o ilkbahar akşamında…

Ulaşır mı bilinmez sana açık yollarımda,