Gözlerin ya bir çiçeğin adı olmalı,
Ya da bir şiirin ismi.
Herkes görsün güzelliğini,
Tanısın seni.
Ama bir tek ben hatırlayım...
Koca bir sene kaldı geride,
Ama hala bir şans arıyorum.
Tam çok yaklaştım dedikçe,
En başa dönüyorum.
Artık seni bir tek ben yaşıyorum
Bizim sevgimiz;
Plastik çiçeklere su vermek,
Müziksiz bir ortamda dans etmek gibi.
Hep bir şeyler eksik anlamıyorum,
Ne yapsam unutamıyorum.
Hayatım boyunca unutamayacağım,
Gözlerimin içine bakıp,
Bir başkasının elini tutuşunu.
Her bakışımda,
Kalbimde hissettiğim o derin boşluğu...
Bu dünyaya bir daha gelseydim,
Yine sana bakmak isterdi gözlerim.
Bu dünyaya bir daha gelseydim,
Yine seni severdi kalbim.
Özledim diyorsun,
Söylesene narinim bu nasıl özlemek?
Bir başkasına gidiyorsun.
Ben yokluğuna sarılırken acı içinde,
Sen bir başkasınamı sarılıyorsun?
Söylesene narinim bu nasıl özlemek?
Geceleri daha çok seviyorum.
Eğer gündüzse güneş tepedeyse,
perdeleri kapatıyorum.
O zaman inanmıyorum yalan sevgilere,
Kendimi güvende hissediyorum.
Solmuş bir papatya bir yağmurla yeşerir mi?
Bu hasret daha yetmez mi?
Pencerenin yanında seni izlemek varken,
Dil söylemeye cesaret eder mi?
Yüreğimdeki bu acı biranda diner mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!