Eve geç kalacaktım.
Arkamı dönüp son kez bakıyorum dedim kendi kendime.
Sonra bir kez daha baktım,
Sonra bir kez daha.
Tam arkamı dönüp gidecekken,
Dördün hatırı kalmasın dedim.
Sevilince ne güzel oluyorsun,
Bir matara kahve ile.
Dua etsin o isimsiz mahluk,
Açelyam mutlu diye.
Bugün gülüşün eşlik etti bir başkasına,
Bir vapurun üst katındaydık,
Rüzgar vuruyordu saçlarına.
Sen verdin şapkanı başkasına,
Bende oradaydım oysa.
Bir şiirin dizeleriydik biz.
Gel diyor bana gözlerin,
Fakat git diyor sözlerin.
Oysa ne çok sevmiştim seni,
Ne çok beklemiştim gelmeni.
Uğruna ne çok hayaller kurmuştum,
Beni anlamak değil,
Hissetmek zordur.
Zaten anlatacak pek bir şeyimde yoktur.
Yağmurlu havalarda ellerim cebimde gezerim,
Kendi kendime söylenir şiir söylerim.
Gülüşü güzel bir yar severim,
Tam da unuttum demiştim,
Dönmüştüm sensiz olan dünyama.
Sonra tekrar çıktın karşıma,
Bağladın beni seninle olan hayatıma.
Anlıyorum artık,
Sevmeyi bilmiyorum diyorsun,
Hayır çok iyi biliyorsun.
Ama sevdiğin ben değilim, istemiyorsun.
Sevilmeyi bilmiyorum diyorsun,
Evet hiç bilmiyorsun.
Bazen insan sadece anlaşılmak istiyor,
Fark ettim ki kimse anlamıyor.
Kimseye anlatamıyorum derdimi,
Çünkü Beni anlamak için,
Önce ben olmak gerekli...
Beni başkalarıyla karıştırma.
Ben seni bir dakika görebilmek için,
Ömrümden bir yılımı verebilirim.
Beni başkalarıyla karıştırma.
Diğerleri senin gözlerini üzerken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!