Ne zaman yaşamak dense;
Hep sen gelirsin aklıma
Ey aziz sevgili!
Derinden alıp
Rahatça verebildiğim
Bir nefese,
Niçin hep aldanır insan
Etrafındaki kuru kalabalığa
Eş olsun dost olsun
Yaşadığı sahte hayatlara
Aşk vefa hepsi kararan birer sayfa
Belli ki
İyilerin bir acelesi vardı
Kazasız belasız
Mezarlarına kavuşmak gibi
Bir el daha çekti elini
Ellerim de titremezdi senin varlığında
Dopamin eksikliği dedi
Reçete hekimliği yapan doktorlar
Nereden bileceklerdi ki
Eksilenin sen tükenenin ise ben olduğunu
Dudaklarında titreyen arzular
Kalbin çarpıyor,
Sesin titriyor
Gözbebeklerin büyüyor,
Renkten renge giren tenin
Yüzünde masumiyet estiriyor
Güzelliğini tatmış bir sarhoşum bugün
İçtikçe yanar yüreğim,
İçtikçe kusar zihnim
Ne kadar içsem,
Sonu gelmez bu güzelliğin
Öylesine zor darbeler var ki hayatta
Nasıl sensizlik soluyor
Nasıl sessizlik içiyoruz
Nasıl yaralıyız yalnızlıkta bir bilsen
Sen yoktun her şey çekip gitti
Sen yoksun
Çiçekler renksiz
Şarkılar notasız
Şiirler heceden yoksun
Hayat derin bir sessizlik…
Belli ki kırmışsın zincirleri
Yeni rüzgârlara
Yelken açma arifesinde
Yolun başında da olsa
Farklı âlemlere açılmışsın
Kendinden de habersiz bir halde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!