Leyla olmak,
Şiir; felsefesi.
Mecnun olmak,
Şair; şiirin her zerresi..
Fesleğenim dedi; kadın
Şefkatle dokunursan
Mis kokularımla doğrurum seni
Tanrım, söz dedi adam
Teninden soyunsun terin
Damlasın yüreğimdeki saksıya
Gözlerine ay ışığı değse,
Yakamoz olur.
Bunu bir ben bilirim
Birde gece mavisi..
Tanrı aşkına gelsen ya
Gece çok hüzünlü
Hem çay söylerim sana
Sevdiğin türküyü mırıldarım
Belki şiirde yazarım
Göğsünde geceyi tamamlarım
İftar vakti ekmek kokusu umutlar
Heybemde azı ben
Çoğu senim ben
Gitme;
Çaresliziğimin orta yerinde
Sevdim seni ben..
İki kelam, hal hatır sormayalı
Her yanım zulüm, kendime beterim
Sevmedin coğrafyamı, biliyorum
Emek bulunur, ekmek bulunmaz, zordur şartları
Sen oralarda, iyi misin
Gittiğin coğrafya nasıl, güzel mi?
Sen uyurken,
Kimliksiz, bir mülteci gibi,
Baş ucuna sığınsam.
Saçlarından tutunsam.
Avuçlarında, emek izlerini öpsem.
Gönül heyben, ekmeğim.
Gözlerin coğrafyam
Bakışın yüreğimde özgürlük dövmesi
Kirpiklerin papatya falı
Dudakların çetin bir kışa inat
Baharı müjdeleyen berfin çiçeği
Dudak kenarın'dan öpsem
Gözlerini mektupla,
O çok sevdiğim pulları da yapıştır gönder.
Okur okur gözlerinden öperim..
Göz yaşın üşümesin.
Saçların şiirin en güzeli,
Bakışın, coğrafyamın aydınlık kirlisi.
Boynunda sevdanın boncuk mavisi,
Yüreğinden öpsem, hayalinin en kırgın yerini..




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!