Destan Özden Şiirleri - Şair Destan Özden

Destan Özden

Zor günlerden ilham aldığım,
Bir gecedeyim.
Bu geceler kısa,
Sevişmek lazım dört nala.
Aniden sokağa fırlıyorum
Az ilerde sokağın başında,

Devamını Oku
Destan Özden

Üstüne titrediğim
İkimizin türküsünü
Dile düşürdün
Radyoda yabancı bir adam
Yabancı bir kadına
Sıradaki türkü sana gelsin diyordu.

Devamını Oku
Destan Özden

İlk kadehte öpüyorum gözlerini
Sonra saçlarını
Sonra şiir kokusu boynunu
Aynalarda topluyorum mimiklerini
Yokluğuna sarılmanın
Bahanesi bu...

Devamını Oku
Destan Özden

İnsan;
Bir yudum çayın sıcaklığına
Bir dal cigaraya
Herkesi, herşeyi, eksiyi, artıyı,
Sığdırabiliyor insan.
Romantik bir gecenin, mum ışığında,

Devamını Oku
Destan Özden

İnsan; dediğimiz,
Kendi kişiliğine bile, inanmayan
Hayatın realitesinden uzak
Doyumsuz bir yaratık.

Devamını Oku
Destan Özden

İnsan oğlu;
Kendi eksikliği ile yüzleşmeden
Mükemmeli arıyor
Bulduğu gün kaybedecek.

Devamını Oku
Destan Özden

İşçi sınıfı bir şairim
Cebimde varla yok arası tütün sarması
Ellerim emek tarlası
Kendime yüklemişim
Bir bir bütün hüzünleri
Ruhumla besliyorum

Devamını Oku
Destan Özden

Gelişi güzel, bir akşam üstü.
Gayr-ı ihtiyarî göz göze, gelmişliğin şakşınlığı.
Gözlerin gülümsüyor.
Genç bir adam,
Sol eli havada zafer işareti.
Devrim şarkıları mırıldanıyor

Devamını Oku
Destan Özden

Şimdi adressiz mektuplar gibi
İsimsiz sokaklarda
Kapı numarası silinmiş, adreslere savruluyoruz
Kim bilir;
Belki iadeli ayrılıklarda kavuşuruz..

Devamını Oku
Destan Özden


Kâh kahkahalı
Kâh ağlamaklı
Derindir vazgeçilmez
İstanbul şairdir, şiirdir, türküdür
Hayran bırakır

Devamını Oku