Destan Özden Şiirleri - Şair Destan Özden

Mavi mavi bir gülüşü var
Esmer esmer sarılasım var..

Hayatta mağlup olmadım,
Diyenler.
Sevgi tomurcuğu, bir gülüşe,
Esmer mavisi, bir çift göze,
Dünyayı sessize alan,
Bir selama, düşmemişler..

Bu kentte sen yoksun sevgilim
İki ekmektir buranın akşam sevinci
Bu kentte vakit paydosa çeyrek var
Sesleri kederli boyalı elleri
Esmer sıska çocuklar, abi parlatalım hayalleri
Sen buraları bilmezsin sevgilim

Ne çıkar benden uzakta olman
Her zerrem sende değil mi
Gözden ırak olmak zor demişsin
Etme sevdiğim
Sesinden öpmek sevda değil mi.?

Yaprak toprağı özlemişti,
Eylül bahaneydi.

Leyla olmak,
Şiir; felsefesi.
Mecnun olmak,
Şair; şiirin her zerresi..

Gözlerine ay ışığı değse,
Yakamoz olur.
Bunu bir ben bilirim
Birde gece mavisi..

Tanrı aşkına gelsen ya
Gece çok hüzünlü
Hem çay söylerim sana
Sevdiğin türküyü mırıldarım
Belki şiirde yazarım
Göğsünde geceyi tamamlarım

İftar vakti ekmek kokusu umutlar
Heybemde azı ben
Çoğu senim ben
Gitme;
Çaresliziğimin orta yerinde
Sevdim seni ben..

Sen uyurken,
Kimliksiz, bir mülteci gibi,
Baş ucuna sığınsam.
Saçlarından tutunsam.
Avuçlarında, emek izlerini öpsem.
Gönül heyben, ekmeğim.