İki eşik arası yolu aydınlatanlar
Sabah güneşi misali
Dökünce ışığını
İncelir her hal
Döne döne
Gelip geçtiğimiz izde
Sus
Zahmetine boyun eğdiğin tabiatının koynundasın
Gölgesi olmaz güneşin
Hiçbir ağaç altında
Alev topu güneş
Bu iç çekirdek
Ara sıra görünen ufak bir ışıltıya
Hücum edecek kadar zifire batmıştı karanlık
Tahammülü yoktu belli ki gün ağartısına
Gözler parlasa
Sesler çağlasa
Gönüllerde dalgalansa rüzgarı ufukların
Saatlerin en sefil haliydi
Vakit giydirmek aklıma gelmedi
Sordum tatbiki nedir zembereğin
Söz söylemeye mecali yetmedi
Zaman durdu
Açıldı an
Kendinden kendinedir yolculuklar
Ya sana eşlik edenler olur
Ya da çelme takanlar
Azme rekabet kuşanıp
Oluru yoktan sayanlar
Karşısında
Irmak bakışlarında korkusuz çağlayan
Akıntısına heybet bilerken
Üzerinden kayarak geçiyor dal parçaları
Hayat
Ne kadar benziyorsun ırmağa
Griydi bir kent
Üşüyordu sokaklar
Evler büzüşmüş olduğu yere
Seni arıyorum hey
Neredesin koca insan
Elleri büyük
Biçare kalmayacaksın hayatta
Alıp başını yürüyeceksin evvela
Huysuzluğa dönen devranın
Haddini aşmasını izlemenin anlamsızlığında
Yağar o sağanak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!