Meğer ne çok canı yanarımış insanın
Canından çok sevdiğini göremeyince
Müptelası olurmuş buğulu gözlerin
İçindeki ateş sönmeyince
Kahrolur yok olurmuş
Yarin Yüreğinde bir ışıltı bulamayınca
Başlangıçta ben çok kararlıydım
Çıkıp uzaklara gidecektim
Yeşilin toprağa yakıştığı yerlere
Sevginin özgür olduğu
Sözün itibar gördüğü
O gitmeyi kafasına koymuş
Artık bir kere olan olmuş
Önünde durma bırak gitsin
Her gidişte iki yol olur
Ya gider kalanları kaybeder
Ya da gittiği yerde kaybolur
Dağların mevsimi dardır
Zirvesinde esen rüzgarı vardır
Kayalıklarda hayatlar acımasızdır
Karı kırağı çok ayazı sert olur
Günlerdir göklerde uçan kuşlardan ne haber?
Dönüş için yüreklerde bir umut kaldı
Mevsimlerden süzülen bir bahar vardı
Bütün güzellikleri bir bir gördüm
Kar yağıyor
Elim kar altında
Tomurcuk kardelenleri arıyor
Kara dokundum biraz ılık gibi
Yüreklere dokunamazsın buz gibi
Çocuktuk
Bizim kasabaya erken inerdi karanlık
Sokaklarına yağmur yağardı inceden
Koca mahalle ve sakin patikalar
İşten dönerdi insanlar zihinler kalabalık
Seni çok bekledim çok da özledim
Ama çok şeye de alıştım
Bundan sonra gelmesende olur
Hüzünlü olduğuma bakıp aldanma
Gün olur bende gülerim
Kimse yalan olduğunu bile anlamaz
Özlemek ucu buruk bir kelime
Ölmek kadar soğuk ve uzak
Sevmek ise sıcak ve cana yakın
İliklerine kadar ısınmak gibi
Bu dünyanın neyi senin ki kaybetmekten korkacaksın?
Sen zamanını iyilik ve dostluk için kullan
Dün geldin belki yarın yok olacaksın
Bu alemde bir şiirin olacak geride kalan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!