ONLAR Kİ
Nasıl bir zulümdür bilemezsin,
siyam ikizi gibi yaşamak karanlıkla.
İçinde bir kıyamet kopar,
sen ürperirsin tepeden tırnağa.
Ne zor şimdilerde bir yer bulabilmek,
bir gömütlük yerim olsun hiç değilse sende.
Vasiyetimdir.
Ölünce yüreğine gömsünler beni.
Ben ölesi ,
sense,
eh işte öylesi sevdin beni.
Hani,
üstadın kızıp attığı kadar var.
Şu yerini, haddini bilmez ‘’y’’ nin değeri..
Uzun zaman oldu
sıcaklığını hissetmeyeli,
perçemini kaldırıp
gözlerinden öpmeyeli bir şiiri kalemimin.
Güzelliğinden sarhoş olup,
tutulan dilimi çözmeyeli
Kırılacaksın korkusu sımsıkı sarıp sarmalarken beni.
Benim;
yanı başımda duran özlemine bile,
doyasıya sarılamamam.
İnanması zor ama,
varla yok arası bir vedanın,
Sıkmış,
biraz dar gibi sanki.
Yine de yakışmış üzerinize.
Nereden aldınız?
Yalnızlığınız diyorum!..
Anlatabilsem,paylaşabilsem sizlerle,
yalnızlık,yalnızlık olur muydu?
Sol yanımda ince bir sızı,
gözlerimde bir pınar misali çağlayan suydu.
Sevdiğim çekip giderken,
zamanın adını yalnızlık koydu...
Öyle bir rüzgar ki gidişin! ..
Her şey darmadağın,
Hep bir şeyler yarım kaldı.
Gidilmeyecek mesafeler,
artık durmaya kurulmuş zaman,
tutulmamış sözler, yazılamamış şiirler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!