Bazen bir şarkının,
bir kentin kıyısından geçerken ben,
içimden geçense sen..
Yolların sessizliğinde,
yıllara vururum kendimi.
Ağlarım ,sen duymazsın.
Hiç hüzünü ağırladın mı sevgilim bir gece.
Benim fakir evimi iyi bilir o,
Bir acı gözyaşı kahvemi içer her gece,
Ve;
Seni konuşuruz karşılıklı saatlerce...
Ucu yanıktır gecelerinin hırçın ayrılığın.
Bir düşün külüdür,
gün ışırken sevdadan akılda kalan..
Kimse uyarmadı bizi,
sevgilinin yokluğunda şiirlerin ne denli tehlikeli olduğunu..
Acımasız bir şiir tetiği çektiğinde,
namlusundan fırlayan serseri sözcüklerin,
insanı can evinden,
Hiç kırgınlıklar biriktirmedim
hasretine karşı.
Bu yüzden çoğalmadı öfkelerim.
İçimin derin vadilerinde yankılanıp
kendine dönen bir çığlık oldular her zaman.
Sevdanın,
Düş artık yakamdan zaman dedi
ve;
O düştü..
O sanat dünyasının masal kahramanı,
gözleriniz açıkken görebileceğiniz en güzel düştü...
İşte gece;
Ayrı yerlerde bile olsak,
aynı şeyleri düşünüyor olmak.
Dostluğu,sevgiyi,
tek bir yıldıza bakmak,
aynı havayı teneffüs etmek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!