Cem Kamalı Şiirleri - Şair Cem Kamalı

Gözlerimden tut, Kalbine sürükle beni..

Öyle bir an da gel ki;
Duyduklarım, gördüklerim, gözlerim, nefesim, inkâr etsin sensizliği.
Ardından hiç ağlamadı saysın gündüz geceyi.
Geçmişe dair tek bir iz, tek bir çizik görmek istemiyorum yüzünde,
Ne kadar tüketsede zaman bizi, tam da tükendiğimiz an da gel,
Bir kahraman ol, kurtar bizi..

Sabaha karşı saat yokluğunu beş geçiyor,
Hava sıcak ama,
Mesafeler soğuk..

Gözlerini kapat, ellerimi kalbine koyacağım,
Bir okyanus fırtınası esecek saçlarında,
Yaralarına merhem olacağım.
Dudaklarından dökülmek istiyorum,
Aşkın yanında adımı zikret,
Seni öyle çok seviyorum ki,

Derinlerde bir yerlerde göz bebeklerin,
Sanki dünyayı izliyorum içlerinde.
Okyanusları kucaklayıp da gelmiş gibisin..
(CMK)

Artık, mutluluk, sözlerini anlamadığım yabancı bir şarkıya konu oluyormuş sadece;
Nerede ve ne zaman var, belli değil, bilmiyorum..

Aşındırılmış bir asfalt kokuyor burnuma,
İçimden yanına yolculuk var yine.
Peki ya sen,
Kimi istikamet tuttun kendine?
Seni bulamıyorum, yoksun yerinde,
Yoksun ve yine yalnızlığı dost edindim kendime.

Memleket gözlüm,
Vatanıma ait bir şeyler var bakışlarında,
Yüreğin toprak kokuyor,
Ellerinde kına,
Saçlarını örmüş de öyle gelmişsin bana.
Yüzün utancını gizleyemiyor,

Zahîri unut, mânâdan bir yokluk seç kendine,
Bu kibrin niye?

Elinde olan ne varsa sana birer emanet,
Sanma ki padişahı olacaksın bu dünyanın ilelebet.

Yüreğimde bir sızı var,
İnceden bir yağmur yağıyor.
Gözlerimde biriken yaşlar.
Umudun kırık dökük kalıntıları, biraz da olsa teselli ediyor.

Günleri ağlamaklı yaşıyor gözlerim.