Yüzüme dokun şimdi,
Bir şarkı söyle bana ya da bir şiir yaz,
Ne söz var senden kalan ne de umut biraz.
Avuçlarım kan terliyor, sudan hızlı akıyor zaman,
Unutmak mı diyordun bana, o da yalan..
Bu akşam da yine aynı masadayım,
İçiyorum yokluğuna.
Acımı meze yaptım,
Bardaklara hüznümü kattım.
Her yudumda ağladım,
Her nefeste yandım.
Kalbine dokundum, ürperdi bir an.
Gözlerini kaçırdı gözlerimden.
Dudakları gülümsüyordu, görüyordum.
O bunu bilmiyordu.
Kalp atışı hızlanmıştı.
Yüzü al al olmuştu.
Var ile yok,
Bugün var yarın yok.
Yine toplanıyor üzerimize bulut,
Tek solukta bitiverir umut.
Geçer gider zaman ırmaklar gibi,
Yârlığından değil,
Varlığından varlığım.
Varlığın olmasaydı,
Karınca kadar olurdu yârlığın.
Var olmasaydın yâr olmazdın,
İyi ki varsın,
Gözlerini kapat, ellerimi kalbine koyacağım,
Bir okyanus fırtınası esecek saçlarında,
Yaralarına merhem olacağım.
Dudaklarından dökülmek istiyorum,
Aşkın yanında adımı zikret,
Seni öyle çok seviyorum ki,
Bir yağmur oldum, gurbete düştüm,
Bu topraklar çok uzak,
Bu topraklar çok soğuk.
Oysa ben, en ılık damlaları getiriyordum,
En güzel aşklara yağıyordum.
Fırtınayı sürüklemiyordum peşimde,
Elektrikler gidince, şehir kabusa dönüyor,
Ama sessizliği, çok güzel.
Rüzgâr var, sana benziyor,
Yağmur yağsa, durulacak bu fırtına,
Yağmur, sanki sana benziyor.
Rüzgâr ister mi ki, yağmur yağsın da,
Bu gün, bir şehri yaktım tam ortasından.
Seni seven yanını yaktım işte, beni unutan yanını..
İstanbul'u yaktım bu gün, Eminönü alevler içinde, Kadıköy çoktan kül oldu.
Gülhane'deki tüm çiçekler soldu,
Çamlıca'daki sevda ormanı yandı.
Ben yandım, içim yandı.
Boş boş sorular mı dersin bilmem, aklımdakilere,
Şimdi yine soruyorum kendi kendime,
Neydim ben, kimdim senin kalbinde?
Sevdaydın, desen, yersiz.
Aşktın, desen, inanması güç.
Sen, bendin, desen.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!