Cem Kamalı Şiirleri - Şair Cem Kamalı

Kaybettiğim hatıraların içinde kaldı sol yanım,
Anlamsız hatıralar..
Hani şu başı sonu belli olmayan yaşananlar,
Hani en mutlu ve en hüzünlü günler,
İçimde kaldı, sol yanımı sardı aldı büsbütün içine.

Herkes gibi değildi. Bazen mutlaka anlaşılır şeyler vardı insanlarla aramda. Ama O, beni hiç anlamadı..

- Cem Kamalı

Anneme..

Dizlerini özledim, saçlarımı okşamanı. Dünyayı yaşamayı özledim; en çocuk zamanlarımı. Kanayan dizlerimin acısı dinerdi hani sen üfleyince. Üzülme, hiç acımadı canım. Sana naz yaptım en çocuk anlarımda. Çok kahır verdim, ağlattım, yandı içim her gözyaşında, paramparça oldum. Dizlerim hiç acımamıştı gerçekten, devede kulak kalmıştı ya da.

Affet, helâl et. Saçlarını tarayayım izin ver, sarılayım ellerine, koklayayım.

Sen, yaşamayı kolay sanıyorsun arafta,
Her anında sen varsın ve her tarafta.
Söylemesi zor biliyorum ama,
Yüzümü her gören seni okuyor alnımdaki parafta..

- Cem Kamalı

Kimini, aşk tutuyor geceleri,
Kiminin, yalnızlık kokuyor elleri.
Üçüncü bir kişi girmiyor araya,
Aşk, bölmüyor yalnız geceleri,
Yalnızlık, sevmiyor aşksız cümleleri.

Ateşten iki dağ arasında bir yalnızlık,
Gecenin koyuluğu gittikçe arsızlaşıyor.
Kesin hüküm veriyorlar yüreğime,
Yüreğim, kor ateşler içinde bir volkan.
Gıyabı gizlidir varlığımın,
Geriye dönüp bakmak, içimi ürpertiyor.

Bakır bir testide kaynıyorum,
Tuzsuz bir su içindeyim.
Alevleri yükseltiyor rüzgâr,
Kemiklerimi kırıp odun yapmışım.

Acı mı bu çektiğim,

Bereketlidir senin kalbin, toprak gibi,
Bitki örtüsü güller, hava durumu aşk.
Memleket gibidir senin kalbin,
Göz pınarlarınla beslersin her çiçeği.

Zaman zaman, için için akar içine heceler,

Kuru yapraklar içinden,
Hışırtı ile birlikte,
Ezerek yaprakları,
Üzerime doğru gelen bir hüzün var.
Ürpertiyor biraz,
Biraz da yorgunken sonbahar.

Yamaçlarıma yağdı dertler,
Üstü başı yırtık içinde bir divaneyim.
Memleketti benim derdim,
Göz kapaklarıma vurdular çengelleri,
Çekiştirdiler aşağıya hiç acımadan.
Kapatmak istediler,