Cem Kamalı Şiirleri - Şair Cem Kamalı

Canımı dişime taktım,
Müsaadenle bu gece de yanacağım!
Zoraki de olsa güleceğim,
Hatta kor da olacak içim ama sen,
Refakatçim olur musun yine de benim?

- Eski bir hatıra dedim,
Dostlar meclisinde.
Acıtır bazen insanı,
Sözün evvelinde.. -

Oturduk yine birgün dostlarla,

Geceleri, hep ağlardım.
Kimi zaman bir deniz kenarında,
Kimi zamansa, yatağımda.
Sonrasında, uyuyakalmalarım vardı.
Sonu gelmez bir uyku dilerdim hep.
Hayat, üstüste koyup acıları, öyle veriyordu ellerime.

Şimdi, geriye bakmalarım kaldı gözlerimde.
İçimde sönük duran külleri körüklüyor yalnızlıklarım.
Kötü bir geceyi daha tüketmenin verdiği yorgunluğu yaşayan yüreğimle,
Acıları taşıyorum içime.
Gözlerimden fışkırıyorlar, çığlıklarımda kayboluyorlar bir bir.
Her biri tek tek acılarından bir parça bırakıyorlar yine de içime.

Uzun bir yolda yürümemiz gerekebilir,
Herşey öyle zor ki.
Ama ben an gibi yanındayım,
Bir ışıktan daha yakınım sana,
Bir çiçekten daha sevgi doluyum.
Yolunu kaybettiğinde kokusunu takip et tüm yağmurların.

Adım adım sayarım sana tüm anıları,
Adım gibi ezberledim her şeyi,
Adını yazdım sol yanıma,
Adımlayarak sevdim gözlerinin şenliğini..

İçin için yanıyordu ağıl,
İçinde saman vardı çok miktarda.
Saman öyle alev almaz ilk an da,
Önce duman tüter,
Sonra aleve dönüşür zamanla.
Söndürmek zordur,

Çağlayarak akıyor zaman,
Hoyratça yüzümüze vuruyor saatleri, günleri.
Paramparça oluyoruz dertten,
Zehirliyor bizi akrep.

Burada insanlar hiç konuşmuyor,

Ana deyince aklıma;
Su gelir, ekmek gelir, toprak gelir,
Ve yağmur, ve güneş, ve ay.
Helâl lokma düşer avuçlarıma,
Emek damlar ardından.
Yüreğime yudum yudum sevgi dolar,

İçimde dinmeyen bir sızı kaldı,
Bir yanıma çöküyor yine gece.
Ardından bulut geliyor gözlerime,
Yağmur olup aktı yine gözyaşım.

Kor edip basıyorum her şeyi gönlüme,