Celil Çınkır Şiirleri - Şair Celil Çınkır

Ayırmadan, mektepli ve alaylı
Muhabbet duysak da cümle insana
İçi alacalı, dışı kalaylı
Temkinli olmalı dosta, düşmana

Canından can verip, dönerken devran

Bahar sardı gözlerimin içini
Kışın hüznü bitti şükür sonunda
Unuttum gecenin iki, üçünü
Beşin hüznü bitti şükür sonunda

Gelir diye yollarında süzülen

Bal kokulu name yollamış yârim
En kısa zamanda gel diye yazmış
Sanıyor olmalı aklımdan zorum
Bensizlik ölümmüş bil diye yazmış

Ağdalı sözlerle ahkâm kesiyor

Şeytana sarılır aşk, dergâha çıkmadıkça
Çöllerin kumsalları, cananın yüzü bende
Mutluluk masalları, bitmeyen sızı bende
Baykuşlar bayram eder, mavi güller solarken
Yolun sırrına ersem, menzili hatırlarım
Ne zaman hayal kursam, hep külü hatırlarım

Bayramları bayrama, Çevirmenin şifresi
Dargınlar barışırsa, bayramın tadı gelir
Hissedeni mest eden sevginin aşuresi
Canlara karışırsa, bayramın tadı gelir

Yetim ve öksüzlerin, boynunu büktürmeden

Aklını başından almaya yeten
Gülüşü, beynine narkoz bırakır
Gönlünün ipini elinde tutan
Aşk yoluna bir de takoz bırakır

Çatınca kaderin kalbi âmâya

Bitmeden ele bağlı, gurbet elin nöbeti
Karanlığa şimşek çak, bekletmeden gel artık
Mazinin hatırına, yaptığım bu daveti
Alır almaz yola çık, bekletmeden gel artık

Yaşım hiç kurumadı yaşanası yaşımda

Kardelen ufuklarda, gönlümün sarayında
Candan öte kök salan oluşum senle başlar
Kan rengi şafaklarda, hayallerin koyunda
Vurgunu kirpiklere bölüşüm senle başlar

İkindi sularına adanalı eyyamlar

Ne çiçeğim, ne ağaç, eşim yok, benzerim yok
Bataklığımdan başka, sığınacak yerim yok
Kök saldığım göldeyim

Eylül’de boy göstersem, zor çıkarım Nisan’a
Ben bana hükmedemem, hayat şansı insana

Misafir eylediğin, mihman yoluna girmez
Mangalda kül bırakmaz, külhan yoluna girmez
Aslı sudan olsa da, umman yoluna girmez
Binde biri bu halkın, Rahman yoluna girmez
Gel bir kişi göster ki, şeytan yoluna girmez