Celil Çınkır Şiirleri - Şair Celil Çınkır

Âlemin kralı olsa, sevmemişse, hayvan kişi
Kullarla aralı olsa, gönlü aşka kanan kişi
Dertleri sıralı olsa, olur makbul insan kişi
Tuhaf değil deli olsa, aşk oduna yanan kişi
Aşka yakın yürümesin, iyi adın sanan kişi

Elimde değil işte, yaratanı kırmaktan
Aklımdan geçenleri, korkup yazamıyorum
Umudum tükense de, sessizce haykırmaktan
Baklaları dilime, ürküp dizemiyorum

Halime ağlasa da, Marmara’da martılar

Aklımla sınırlı, işkence devri
Bu devran hep böyle dönecek sanma
Zevale erecek feleğin cevri
Gözlerim yollarda donacak sanma

Sarpa sarmadıkça varlık nedeni

-Devre Arkadaşım Tümg. Halis Zafer KOÇ’a-

Neresinden başlasam esrarengiz cihanın
Hacıyatmaz kulları, sezemezsin, sezilmez
Anını anlatmaya, gözü deniz insanın
Kalemin gücü yetmez, yazamazsın, yazılmaz

Gözlerinde göz izi, görürsem bak silahım
Otomatik modunda, tetik hazır diyorum
Elinde el görürsem, bilir beni Allah'ım
Ne Azrail zapt eder, ne de Hızır diyorum

Saat başı sormazsan, hâlimi, hatırımı

-Tüm Silah arkadaşlarıma Hediyemdir-

Bülbülün nazarından, ele arzuhâl geçti
Umarsız aralarda, hüznümü ağırladım
Anlatılmaz bilene, feleğin gam yazısı
Aşktan öte sürgüne, meşrepten kalenderdim

Aklımdan geçse de dökemem söze
Dilime ar gelir unutmak seni
Kaderim noktayı koysa da köze
Külüme ar gelir unutmak seni

Mahşer günü sona erse sürgünüm

Geçirdin düşlerin başına çuval
Ararsam namerdim bil bundan sonra
Seninle ilgili zerrece hayal
Kurarsam namerdim bil bundan sonra

Aklım vize koydu, gönlümden sese

Şeytana sarılır aşk, dergâha çıkmadıkça
Çöllerin kumsalları, cananın yüzü bende
Mutluluk masalları, bitmeyen sızı bende
Baykuşlar bayram eder, mavi güller solarken
Yolun sırrına ersem, menzili hatırlarım
Ne zaman hayal kursam, hep külü hatırlarım

Gelirim diyordun, arife günü
Geçiyor bak bayram! Ayıp vallahi
Beklemezdim senden asla hiç bunu
Yaşattığın dram! Ayıp vallahi

Yüzüme güleli, yaptığın tek şey