Gidenlere bir kapı aralanıyor ufuktan,
Ölüyor hüzünlü bulutlar günlerce.
Bir sen gidiyorsun o kapıdan,
Sensizlik doluyor dünyaya binlerce.
Bir tarafta seni kaybedişimin yası,
Bakmıyorum sokaklara artık,
Çıkıp da geleceksin diye,
İstemiyorum sensizlikten,
Daha öte bir hediye.
Sevgisiz onca mevsim,
Soğuk sabahlar,
Tek kişilik kaldırımlarda,
Adımlarım yalnızlığa.
Kapı gıcırtısı değil,
Gözlerini yummuş bir gökyüzü,
Veda ederken ettiği sözleri düşünüp,
Karalar bağlamayacağım.
Aksine bıraktığı kelimelerden,
Mutlu şiirler çıkaracağım ve,
Gökyüzüne okuyacağım.
Bakma yüzüme sakın
Sen bir yunan tanrıçası
Bense bir köleyim
Bir emir ver önünde
Çırpınarak öleyim
Herkes için nerede,
Tek bir mutluluk vakti,
Bazen gecikir şafak.
Güneşimiz doğmaz olur.
Ufuklara yığılan hasretimiz,
İçimize sığmaz olur.
Yazık ki erimiş şamdandaki mum
Bir çare ellerde sararan gün,
Nasıl ağlamaklı bir görmelisin
Hani hangimiz tek parçayız
Üzerine basılmış solgun yapraklarız
Hadi yeşil kalsak hep toprakta
Öyle derin derin bakıyordu ki yar,
Uçurumun kenarında yürümüş,
Gezmişim diyar diyar.
Ruhum iki odalı,
Karanlık bir kuyuya düşmüş,
Etrafı taş duvar.
Gözyaşlarım kuruduğundan beri,
Baktığım her yer sensizlik.
En yeşil ormanlarda,
En sulak ovalarda bile,
Kızgın kumlar görüyorum.
Havada asılı duruyor kuşlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!