En bilgili kişi kendini bilendir.
En mutlu kişi acılara gülendir.
Aşık yaşasa ne yaşayacak belli.
En aşık kişi çekinmeden ölendir.
En vefasız aşk ihanetle bitendir.
Ne kadar bakarsan bak,
Görmek mümkün değil,
Kirpiklerinin ucuna da bağlasak.
Çünkü aşk, yüreğiyle,
Bakamayanlara hep uzak.
Senin kirpiklerin dökülünce
Parmaklıklarını kesmiş mahkumlar gibi
Gözyaşlarım firar eder
Senin kirpiklerin dökülünce
Her dalgada kıyıya vuran kumlar gibi
Ruhum intihar eder
Elbet üzülüyorum bir yerlerde
Ama ben de bilmiyorum artık
Nereye akıyor gözyaşlarım
İnişlerim çıkışlarım
Bir akrep bir yelkovan gibi yaşıyorum hayatı
Bazen geç kalıyorum birine yada bir yerlere
Bu kadar hızlı dönen Dünyada
Tutunmasaydı aklım sana
Kalabilir miydim sanıyorsun,
Ayakta...
Işıklı caddelerde,
Yağmurlarda sesin varsa,
Toprağa türkü gibi düşüyorsa adın,
Her damlaya seni çizdiysem,
Açmışsam kollarımı semaya,
Sırılsıklam olmuşsam da,
Kuru kalan her zerreme,
Bir güz vakti,
Uçup gittin ellerimden.
Karıştın gökyüzüne, bulutlara.
Ne zaman takvimler,
Gösterse ekimi,
Bilin ki yüreğimde,
Yokluğunu anlatmak zor
Ötme denmez ki çalıkuşuna
Kokma denmez toprağa
Yağmur bilmiyor yokluğunu
Yağar mı yoksa böyle tatlı tatlı.
Sen gelmeden sessizdim,
Sen giderken sedasız.
Bu sükut içinde bak,
Yankılanır mı şimdi adın ?
Bir gülüşlerin kalmış bana
O da somurtacakmış gibi
Susma eziyet edene,
En mutlu hecelerinde,
Yanmasın dilin.
Koş sende ezilene,
Karanlık gecelerinde,
Yansın kandilin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!