Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Sevmek aslında pek çok insanın bildiği gibi değildir azizim...
Bir insan gözleri için değil, o gözlerdeki saklı bakışı için sevilir..
Sevdiğine ondan gidecek güzelliği için değil, onda hep baki kalacak ruhu için sevilir..
Tüketmek,harcamak için değil,onu arttırmak çoğaltmak için sevilir...
Sevmek bir çoğunun anladığı gibi değildir azizim...
Bildikleri gibi hiç değil...!

Gittiği ifade yoksunu yollardan geleceğini hayal edip,
Sorgusuz sualsizce yol gözlemektir.
Sevdayı acıya hüküm giydirmemek için,
Elleriyle ektiği çiçekleri öldürmemektir.
Gecenin hüzne çalan titrek kanatlarında,
Onsuzluğa bile ihanet etmemektir.

Şöyle bir geçmişe dönüp bakarsın;
daha HARF olmayı başaramamış insanları CÜMLE sanıp,
ne kadar da derin ANLAMLAR verdiğini anlarsın...
Sonra mı...?
Sonra; kim girse GÖNLÜNE "burada bir cenaze var" deyip kaçar...! ! !
bazıları böyledir AZİZİM:

Hayatın uzun olmadığını ikimiz de biliyoruz…
Bazı şeyler ise olmuyor çok istemekle !
Ne diyelim, hüküm Allah’ın işte…
Artık olası bir durumda yok zaten,
Boşa gitti onca yeminler de …
Giderken arkana bile bakmamıştın,

Nihayet anladım ki kalıntılarla açılan her temiz sayfa,
Çatlaklarını yansıtır nüshasına..
Siz ona dokunduğunuzu sanırsınız,
O, zorla kapatmıştır tüm hücrelerini duru dokunuşlara..
Varsın, tek şeritli olsun dersiniz bu aşk;
Varsın o dursun ben gideyim yalnızca ona..

“Düşünme beni” demişsin ya
Keşke mümkün olsa
Kış kapıda
Hasret bacada
Üşürsün bensiz oralarda
Hasta falan olursan

Sana göre yalnızca kalp kırılır değil mi...?
Hayaller...?
Ümitler...?
Bakışlar...?
Gülüşler...?

Herkes birilerine sığınıyor bak...!
Mutlu çiftler yuvalarına,
Mutsuz çiftler evlatlarına.
Şoför uzun yola,
Kaptan limana.
Aşk acıya,acı zamana,

Kabullenmişliğin matem havası solunuyor şimdilerde,
Ferini yanında götürdüğün gözlerimde
Ümitler şah damarından kesildi,
Kan kaybından ölmeleri an meselesi,
Sırtından bıçaklanmış satırların aralığında nefes almaya çalışıyorum
İnceden bir türkü tutturuyorum gidişine,içim sızlıyor,dayanamıyorum

Özleminin sofrasını hasretinle donattım
Yokluğundan koydum epeyce ortaya
Zifiri gözlerini unutmadım
Serpiştirdim her bir tarafa
Gecenin koynuna iliştirdiğim ne kadar ertelenmişliğim varsa
Bir bir çıkardım sundum sabaha