Ziyan oldu günlerim eyvah,
Her anımda bir hüzün, bir ah.
Nicedir umutsuz bir sevdadayım,
Ne başlangıcı var ne de bir sabah.
Her umut, içimde bir kor gibi söndü,
Zemheri gecesi, çöker yalnızlık,
Ayaz vurur yüzüme, donar soluk.
Kar beyaz örtüsüyle gizler uzaklık,
Öyküler susar, yürekte buruk.
Issız sokaklarda sessizdir kuş,
Zemheri ayında üşür yalnızlık,
Her nefes bir öyküdür, yakar ıssızlık.
Kar taneleri susar, sessizdir kuşlar,
Sevda küllenir, hasretle dolar.
Gecenin koynunda bir ateş yanar,
Ecel, zarif bir serçe gibi,
bir gün ansızın konar omzuma.
Sevda, yılları çürüttüğüm bir kafes,
içinde feryat eden bir nefes,
vuslata hasret.
Feryadım arşa çıktı bin elemle,
Hançer gibi indi her kelam kederle.
Şeytanı azat ettim bir hevesle,
Nefsim ruhumu büktü benim.
Fakirlik taht kurmuş gönül saraya,
Gülü sev, fakat dikeni incitme,
Nazik ol, her nefesi zayi etme.
Aşk ile her renge saygı duymaktır,
Bir gönülde kimseyi dargın etme.
Bu devirde çocuk olmak da zor,
Büyüyemiyorsun mesela,
Kelebek misali,
Üç günlük ömürde kalıyor nefesin.
Büyümek daha da zor,
En zor olan, susmak içindeki fırtınaya,
Dudaklar mühürlü, kelimeler yara.
Her sözcük bir hançer olur kalbine,
Konuşsan da acır, sussan da yara.
En zor olan, unutmak bir düşü,
Herkes bir yana devrilmeni ister,
gözleri üstünde, beklentileri ağır,
bir yandan çekiştirir seni yaşamın kolları,
bir yandan bırakmaz peşini kendi gölgelerin.
Hayata tutunmak zor zanaat bu devirde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!