Kiminin nefesi var, yaşamak nasip değil,
Kiminin gölgesi var, ışığında diri değil.
Acısını saklayıp susarak gülende var,
Yüreği kan ağlarken, gülerek ölen de var.
Kiminin derdi gece, gündüzü görünmez,
en ateşli teninle dokunki bedene
kutup buzları bile söndüremesin ateşini
volkan alevinde yanarken tenin
en mahrem denilen yerler yelken açsın denize.
ya kanatlanıp uçsun ahlak dürtüsü,
yada en derin kuyularda kahrolup gitsin.
Seni alıp götürecekler, güneş yüzlüm.
Gökyüzü eğilecek saçlarının kâkülüne,
Bir yıldız süzülecek kirpiklerinden usulca,
Hiç bilmediğin şarkılar yankılanacak kulaklarında.
Ayakların toprağı öperken vedalaşacak,
Üzerler seni, güvenme kimseye,
Dost dersin, eş dersin, kalmazlar diye,
Bir gün gelir, kırarlar yüreğini,
Duvarların arkasında mutlusun diye.
Her gülüşte bir tuzak, bir yalan,
Gel gönül, güvenme altın tahta,
Dünya malı kalmaz bir gün el altında.
Bugün muradın yerinde olsa da,
Yarın nasibinden almamak da var.
Gençlik bahardır, geçer bir soluk,
Haberin var mı rüzgâr?
Soğuk beton, paslı kilit,
Yalnızlığım, hüznüm, özlemim,
Uğruna hayaller kurup yıkıldığım,
Cebimdeki solgun mektup,
Anam yine kuru ekmek yollamış,
yediği haramı helâl gören’den,
hak, hukuk, adalet beklenmez.
vicdanı kör olmuş gönül erenden,
mazluma merhamet, vicdan beklenmez.
kırk kapı geçse de hak peşinden,
Bazı hataların dönüşü yoktur,
Haine bel bağlayıp tekrara düşme.
Bir defa yanarsın, külün içinde,
Aynı ateş içine defalarca düşme.
Dost görünür kimi, içi ise kara,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!