Ne sen benim elimden tut kaldırmak için,
ne de ben sana yaslanayım kalkınca.
Her düşüş, insanın kendi yükü,
her kalkış kendi gücünden.
Bazen kimseyi beklememek en iyisi,
beklemek yorar, umut tüketir.
Elveda demeden git, işte öyle,
suskun bir gece gibi,
hiç konuşmadan, iz bırakmadan.
Sözler eksik kalsın,
vedalar düşmesin dudaklarından,
En acısı nedir bilir misin?
Telaşla yetişmeye çalıştığın bir yerde
Beklenmiyor olman.
Adımların hızlanır,
Ellerin terler,
En acısı nedir bilir misin?
Telaşla yetişmeye çalıştığın yerde
Beklenmiyor olman.
Koşarsın nefes nefese,
Zamanı yenmek için çırpınırsın,
Ama vardığında
Biraz sohbetini özledim, ah bir tatlı söz,
Biraz gözlerini özledim, derinlerde bir köz.
Biraz sesini özledim, yandı kalbimdeki iz,
En çok da seni özledim, bir düş, bir sonsuz deniz.
Hasretle yanar yüreğim, seninle dolu her an,
Elveda demeden git işte öyle,
ne bir söz bırak ne de bir hece,
savrulsun anılar gizlice,
rüzgar gibi geç, sessizce.
Bakışların dönmesin geriye,
Ey yar,
Sen bakma yüzümdeki izlerin aynı oluşuna,
Ben eski ben değilim artık,
O derin yarıklarda saklı başka bir hikaye,
Başka bir hüzün var şimdi.
Tıklım tıklım sen doluyum ey yar,
Aklıma koysam, taşar her diyar,
Kalbime koysam, sığmaz anılar,
Senin aşkın yakar beni her bahar.
Hasretinle tutuşurum ey yar,
Farklıydık işte birbirimizden.
ben seni sevdikçe seviyordum.
daha çok,
daha derin,
daha sonsuz…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!