Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Kümbetli sokağın zakkum çiçeği
Zehirli aşkların seninle kalsın
Ayrılığın vakti gelmişte geçmiş
Gayri tüm şarkılar hicranı çalsın

Üşüttüğün tende anılar kadim

Sevdamın şahidi yıldızlar kuşlar
Sarmayınca gönül sal nere gider
Mehtapsız gecede hicranlı yaşlar
Akar damla, damla sel nere gider.

Bir çift sözüm sultanım sana
Dostunu unutup ele benzeme
Sevip sevilmeye zaman var iken
Vuslatsızca açan güle benzeme

Gözlerin maziye götürür sanki
Boş yere kendini yorma yabancı
Uyuyan gönlümü uyarttın bil ki
Yaralı kalbimi alma yabancı.

Suskunsam...
Çaresizsem ve dalgınsam,
Kollarımda hasret
Gözlerimde yollar
Omuzlarımda dosta akan ağır rüzgar.

Kömür karası gözlerin
Eylül esintilerinin
Sessizliğine bürünmüş

Mevsim ötesi uzak şehirde
Hoyrat rüzgarlara

Oğuz huylum, can ciğerim yarenim
Bugün bizim bayramımız gel hele
Türkmen soylum, boz ok boylum İlbeylim
Bugün bizim bayramımız gel hele

Oba beyim haber salmış gel diye

Bir dururken insan meyletmez bine
Aşk düşünce kalbe kavrulur sine
Her ne yapıyorsa kişi kendine
Yakışanı yapar haberin olsun

Kâmili mürşidi bir çıngı yakar

Gözleri açık giderken sokak lambalarının
Doludizgin muhabbet iklimindeydik
Aşkın büyüdüğü kentte dışarısıydı üşüyen

Ten okşayan rüzgâr
Çarparken duvarlarımıza uluyordu

Hangi aşk kaçar ki kendi yangınından
Hangi gurur kendi mutluluğuna direnir

Güzelliğin heyecan
Sesin bir yangının kıvılcımı
Ben oradan geliyorum