Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Ruhum bedenimde sanki bilmece
Gözlerim gözüne daldı dalalı
Yokluğun acıma sultan her gece
Yüreğim aşkınla doldu dolalı

Takıldım anılara
Yıllar boyunca eskimeyen bir aşk gördüm
Gözlerini gördüm

Üç harfli kelimenin efsunuyla
Sonsuza dek duracak olduğunu

Açtı gözlerini esmer bebek,
Yolculuk bir alamet,
Hayat Kaf dağının ardı,
Gizemler, sırlar, kıyamet.

Tetikler usta

Toprağın gül perisi ümit in izdüşümü
Recim edip öldürme kapına gelişimi
Aşkın ç/alıntı değil nakkaşlığım yazgıdan
Kapıldım gizemine en içteki sezgiden

Sen gelin çiçeğisin tahtımdaki taçların

Dokunmayın bana gidin başımdan
Kendim kendi minen hesaptayım ben
Tat tuz almaz oldum helal aşımdan
Kendim kendi minen hesaptayım ben

Kılı kırka böldüm koydum önüme

Sana yeminliyim dönmem geriye
Dağlar yollarıma dursa ne çıkar
Gönül duvarında buzlar eriye
Başı duman pare karsa ne çıkar

Zamanın azabıyla baharlar devrilirken
Aşkınla dertlendirdin hazanda gazel benim
Direnmeler nafile perde kapanıyorken
Sen rahat ol bir tanem sıranı aldım senin

Hıçkırıklar doluyor kardelen gözlerime

Tutup da saçlarından yapışsam dudağına
Çıkartırım kendimi düşlerin arkasından
Dokununca nefesim allanan yanağına
Mevsimler bahar olur zemheri ortasında

Tutuşur masumiyet terk eder berraklığı

Yaşatıyorsa düşlerimi
Titretiyorsa yüreğimi
Okuyabiliyorsam içini
Sevebiliyorsa doyumsuzca
Canımdır, bir parçamdır yanımda.

Sen rüyaya dalarken ben seni yaşıyorum
Aşkından sarhoş oldum kapında üşüyorum
Aç koynuna al beni sokaklar yalnız kalsın
Kapatalım kapıyı isterse ölüm çalsın

İlacıdır çiçekler hüzünlü yamaçların