Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Gün akşama döndü tüttün gözümde
Canım kurban olsun bir selam gönder
Görülmedi böyle bırakıp gitme
Canım kurban olsun bir selam gönder

Her derde razıyım sensiz edemem

Delikanlı adam
Sevdiğini sağda solda ifşa etmez
Sevdiğini, sevdiğine söyler

Onu kıskanır, onu kollar
Gözlerini gözbebeğinden ayırmaz

Her ırmak akar gider suyu kadar yol bulur
Aşma kendi boyunu bencilliğe bendin ol
Kimi kurur kaybolur kimi var ki göl olur
Makamın her ne ise önce insan, kendin ol

Yabancı… Ayaklarıma bak… Ölümü çiğniyorum…
Zaman izimi sürdükçe
Ardıma devriliyor güneşe uzanan dağlar

Buğday kırmızısı gün batımlarının sonrası
Gölgeme üflenen sokak naraları değiştiriyor

Sen yoksan yanımda batsın bu dünya
Beni sevmen için ölmem mi lazım
Dört bir yanım hüzün zindanda koyma
Beni sevmen için ölmem mi lazım

Düşman gecelerde sırdaşın oldum

Başıboş âlemde deli divane
Aklını alt eden ser e bağlandım
Kör nefsin peşinde her şey bahane
Bir heves ardında tur a bağlandım

Gönül aktı gitti kendi suyuna

Usandım

Nazarlığa yazdırdığım ismini
Gizleyerek yoklamaktan usandım
sağ gözümden sol gözüme resmini
Bir sır gibi saklamaktan usandım

Gönlüm bir meyhane sarhoş dostuyum
Cehennemlik sırlar taşıyorum ben
Tövbe kapısında eşik postuyum
İçerimde volkan üşüyorum ben

Hayırsız keyfini çıkartır mertten

Sivas ellerinin gönül perisi
İnadın niyedir nazların niye
Yürekten sevmenin var mı eğrisi
Aklımı alt eden gizlerin niye

Elif i Lam ile Mimledin mi hiç

Vuslat Yakın

İstanbul sokakları yüzleşirken
Sessizliğimin acıyla bütünleştiği kaldırımlarla
Tebessümüyle büyülendiğim
İçime yürüyen bakışın