Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Sen uzağa gittikçe
Ben küçülüyorum
Ne şarkılara eşlik edebiliyorum
Ne de rüzgârlar güzel esiyor
Tadı kaçıyor hayatın
Düşlerim öksüzleşiyor

Çoktu Sizden

Kendini naza çekenler
Aşk yoruldu bıktı sizden
Eskidikçe taze günler
Çapanoğlu çıktı sizden

Gitme gözlerimden kurban olduğum
Kör olursam eğer üzülmez misin?
Ellerin içinde başım önümde
Yer olursam eğer üzülmez misin?

Yürektir, yürekten sevgiyi sağan

Unuttuk gülmeyi ayrı ellerde
Kaç bahar yeşerip soldu sevdiğim
Göz göze gelince tenha yerlerde
Dört mevsim her iklim güldü sevdiğim

Bir ömre değerdi halimi sorman

Neresinden girsem sözün özüne
Sözün hesabı var sözün içinde
Sözü önce söyleyeyim özüme
Özün hesabı var özün içinde

Kalbime güleni yardan sayarım

Kanından kanım
Canından canım

Aşıma duan,
Lokmamda lezzet
Soframda bereket.

Yine akşam
Yine yalnızlık
Ve…
Yine sen yoksun.

Ay karanlığa hükmediyorken,

Bu saatten sonra
Bana okyanusların dibini
Uçurumların sarplığını, anlatma

Dev dalgaların boyunu
Sert kayaların vahşiliğini

Yaşayan bir aşkın provasıdır
Sevgilinin gözlerinde yeniden doğmak

Yeniden yanmak e Ilık Bir Akşam

Ve susmak

Çocuklar anlardı, biz anlardık bizi
Akıp giderdi yanımızdan
Bahçeleri gül bezeli bahçıvansız beyaz evler
Duygularımızı bedenlerimize sarar
Çok az konuşurduk
Göz göze geldiğimizde kızarır gülerken utanırdık