Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Eyyy… Gün görmemiş sevdamın Firdevs cenneti
Eyyy… Dualarımın iz düşümü sessizliğimin nefesi
Adın, aklım
Rahmanla düştün güneş suyu içen yüreğime
Sen geçersin göğsümün nehirlerinden
Sen doğarsın güneşin doğduğu yerden

Gizlemedim özgür lügatleri
Her gördüğüm hüzne nehir oldum
En ilk söyledim
Kilitsiz düşlerimi

Renklerin kördüğümünü izledim

Öyle bir akşamüstü ki,
Güneşin gözleri ağlıyor sanki

Yıllanmış suskunluğum
Mecburken güne

Kara köyün ağ gelini
Benimle dost kalır mısın?
Diyorsun ki sevdim seni
Sen sevdayı bilir misin?

Kavgalarını yaşadığım
En belalı leyl…

Akşam fırtınalarını çoktan aştım

Yüzleştiğim kahpe taarruz

Bilmediğim
Tanışık olmadığım cümleler
Cirit atıyor içerimde

Gülümseyince,
Güzellikler bahşetti gamzelerin.
Dehşetti içindeki fırtına,
Şimşekler kondu
Güvercinlik yuvasına.

Ben savaşın çocuğuyum,
Zulmün,

Ölümün tam ortasında

Benim adım Ekber

Kaç zamandır selam yok belli ki bitirmişsin
Beni benle bırakma bahçemde gülün kalsın
Yokluğunda dertleşip hasretle kokladığım
Siyah beyaz o resmin bir de mendilin kalsın

İhanetim olmadı aşkından caymadığım

Aforozcu emzirtirken
Kutsanmış beşikleri

Azizenin mahreminde yeşertir
Hayvansı düşlerini