Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Gizlemedim özgür lügatleri
Her gördüğüm hüzne nehir oldum
En ilk söyledim
Kilitsiz düşlerimi

Renklerin kördüğümünü izledim

Eyyy… Gün görmemiş sevdamın Firdevs cenneti
Eyyy… Dualarımın iz düşümü sessizliğimin nefesi
Adın, aklım
Rahmanla düştün güneş suyu içen yüreğime
Sen geçersin göğsümün nehirlerinden
Sen doğarsın güneşin doğduğu yerden

Kara köyün ağ gelini
Benimle dost kalır mısın?
Diyorsun ki sevdim seni
Sen sevdayı bilir misin?

Öyle bir akşamüstü ki,
Güneşin gözleri ağlıyor sanki

Yıllanmış suskunluğum
Mecburken güne

Kavgalarını yaşadığım
En belalı leyl…

Akşam fırtınalarını çoktan aştım

Yüzleştiğim kahpe taarruz

Gülümseyince,
Güzellikler bahşetti gamzelerin.
Dehşetti içindeki fırtına,
Şimşekler kondu
Güvercinlik yuvasına.

Bilmediğim
Tanışık olmadığım cümleler
Cirit atıyor içerimde

Aforozcu emzirtirken
Kutsanmış beşikleri

Azizenin mahreminde yeşertir
Hayvansı düşlerini

Rüzgâr tersten esince etek başa geçermiş
Dostundan hançer yiyen yedi düvel göçermiş
Halimden anlayıp da hat(ı) rımı sordun mu hiç
Yaban gülleri bile muhabbetnen açarmış

Aşkın ateşten gömlek yakası var sırtı yok

Ben savaşın çocuğuyum,
Zulmün,

Ölümün tam ortasında

Benim adım Ekber