Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Eğer ki mutluysan açtığın dalda
Solmayasın solmanı da istemem
Dilerim Allahtan çıktığın yolda
Kalmayasın kalmanı da istemem

İflah olmaz bir dert kalp deki yara

Hasret kokan
Yağmur, çayır, toprak kokan
Türüm türüm memleket kokan
Gelinli kızlı
Yarlı yarenli
Elleri kınalı

Deştin yaramı, kah(ı) r doluyum falcı,
Anlattığın masal bana yabancı.
Yak hele bir sigara, dinle nasıldır acı.
Anlatıyım kendimi, bak yavaş, yavaş.

Yolcum bizim ele çok selam söyle
Bahara gelecem kalmam diyor de
Yardan yurttan uzak olmuyor böyle
Gülden ayrı kalıp gülmem diyor de

Ne umut ağlasın ne çiçek solsun

Bugün yollar düştü nasibime
Çiçeği soluk, Güneşi kopuk, dönüşü olmayan
Uçsuz bucaksız kıvrım kıvrım giden yollar

Az ötesini hiç düşünemediğim
Kendimi bu âlemden kopartarak

Ziyarete sis çöküyor
Daha ne bekliyek gardaş
Balık deryada böyüyor
Buralardan gidek gardaş

Bıktık soğuğundan kardan

Yer seccade, gök kubbe, avarelik beyhude
Zamanın sahibine, yürüyoruz ebede

İyi ahlak güzel huy, edep harcanmaz akça
Öz ve duru bir ruhla sular aktı yunusça

Garip kuş gurbette nere tünesin
Muhannet dalından terek mi olur
Nasipsiz kuluna felek neylesin
Yaralı çınardan direk mi olur

Yokuşa aşağı sergi serilmez

Aşk yürekte başladığı zaman güzeldir
Unutturur da kendini
Düştüğün kuyularda izin kalır
İzin kalır da
Duygularını, çiçekleri tutuşturan alevler uçurtur
Yangınlarla yol alır kıyamın kutlu alnı

Güvenme kendine sevildim diye
Unutulmam sanma unutulursun
Nefsine aldanma övüldüm diye
Unutulmam sanma unutulursun

Ye iç eğlen dolaş insanı tanı