Ben seni her gün görenlerin
Şansından bir avuç isterim,
Gözlerine değen sabah ışığı
Bana da düşsün diye beklerim.
Pirimiz bilir elbet, sanma ki bizden gizlenir…
Kimdir mürşit?
Kimdir mürit?
Kimdir Hızır, kimdir sır?
Biliriz biz, aşk kime nasip, hal kime yazı, derman kimin elinde…
Edeptir yolumuz, sadakat dilimiz, dergâhın gölgesinde yitirdik benliğimizi.
Güneşin doğduğu topraklarda kök salan
Fırat’ın, Dicle’nin sesiyle büyüyen
Tarihimin izinde yürüyen, efsanelere adını yazan
Ben Mezopotamya erkeğiyim
Ne çok ister insan bu dünyada,
Bir yudum huzur, bir parça sevda…
Ama ben öyle büyük şeyler dilemedim hiç,
Sadece seni…
Ve bak, Rabbim dualarımı kabul etmiş.
Seni yaratmış,
Sana nefes olayım derken,
Sanki boğazında bir düğüm olmuşum...
Gecelerine yıldız olayım derken,
Karanlığını çoğaltmışım farkında olmadan.
Derman ol diye geldim yüreğine,
Öyle seviyorum ki seni, gökyüzünün mavi rengi gibi.
Öyle seviyorum ki seni, güneşin sıcaklığı gibi.
Öyle seviyorum ki seni, bulutların düşen yağmur damlaları gibi.
Öyle seviyorum ki seni, rüzgârın esintisi gibi.
Öyle seviyorum ki seni, denizin sonsuzluğu gibi.
Bugünlerde çok dalgınım,
Unutkanlık başladı, yaşlı ruhumda
Herkesi, her şeyi unutuyorum,
Bir sen cam gibi aklımda,
Evimin yolunu bile hatırlamazken zaman zaman,
"Ne ellerimiz buluşabiliyor ne de gözlerimiz doya doya bakabiliyor birbirine...
Sevmek dediğin bazen dokunmadan, sadece hissederek yaşanıyor,
Biz de öyle seviyoruz işte;
Özlemle, hasretle, yürekten…"
Ne bileyim işte, tut ellerimi.
Tut ki; yıllardır kaybolmuş yanlarım,
ilk kez bir liman bulsun kendine.
Sarıl bana, öyle sıkı sarıl ki,
yaşadığımı unutmuşken,
yeniden hatırlayayım...
Ben seni sebepsiz seviyorum,
Ben seni nedensiz seviyorum,
Ben seni çıkarsız seviyorum,
Ama ne hikmetse…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!