Azem Kurt Şiirleri - Şair Azem Kurt

Umuda çıkan yolculuk
Bulutlardan selam yolla
Rastlaşanda engellere
Katar katar sevgi yolla
Muhabbeti aşkı yolla
Kelam yolla

gün gecede sessiz
gece güne mahzur
alay edercesine geçiyor bir de uzaktan yağmur yüklü bulutlar
kurulmuş köşesine aferist
elinde bir abaküs yıldızları yağmalar
dikkat

kurumaya duracak toprak
tek tek solacak güzelim güller
olmayacak tek bir canlı
alay edercesine geçecek uzaktan
yağmur yüklü bulutlar
neredesiniz

Şiirler yazıyorum sana bana aykırı
Beni bensiz yönetene bile
Şiirler yazıyorum labirent misali
On yılları sığdırarak dizelere
Ne söylersen söyle
Ne yaparsan yap

yıkma kendini öyle
bak
umut ateşi yükselmekte doruklarında dağların
ve susmakta beşikte ağlayışları bebelerin
yıkma
koyverme kendini öyle

bir kaç gül düştü
eğik duran dallarından
kan kızıl renkli
misk amber türünden
önce dal sarsıldı
sarsıntı ağacına vurdu

düşümde bir güzel
bir baktı bir baktı ki gözlerim derinliklerine
sevdası yüreğim yaktı a dostlar
bahar kokuyordu al yanakları
çiçek yaması yeşiy donu
kıvrak kollarıydı beni alıkoyan

sen duygularımın esiri vefasız kız
güzelliğinle cezbederken beynim derinliklerini
bilmezmisin ki patlayan bir volkan gibiyim
her gülüşünde hayat
her bakışında derya görüyorken gözlerim
şahlanıveriyor

Ne güzel idi seslenişin
İlmik ilmik örerdin yarınlarımızı
Coşardı suskun dillerimiz
Eğlendirirdin yoksul beyinlerimizi
Yıllar akıp geçti ama
Isıttığın kalplerin sıcaklığı ile

Arkada kalan onca zaman
Kaybolan umutların esintisinde
Sanki tüten bir duman
Anlam yüklü sanki yarınlara
Ya sabrın meyvesi
Ya da yazgı