Şehrin çok sesliliğine dalıyor gözlerim
Ki ardına gizlenmiş özlemlerle
Karışıyor sesim boğazın hırçın dalgalarına
Ey şehrim İstanbul
Senin içinde yaşamak mı güzel
Yoksa kitaplardan görüp okumak mı?
Güneş dokunuyor ellerime
Gözlerinden uzaklarda
Yanıp giderken bakışların arasında
Kendi kendime yabancı
Hüzünlü akşamların getirdiği
Yazdıkça yazmak
Kelimelerle sevişmek
Kimi zaman hüznü
Kimi zaman hazzı işlemek
Geçip giderken dudaklarından
Çayı sevdim
Birde çay karası gözlerini
Bana çay deme
Gözlerin gelir aklıma
Demleyip içerim yüreğimde
Seni yaşamak şiirse
Yazdıklarıma say gitsin
Senden öncesi olduğunu
Senden sonrasının milat
Şiir gibi sevdim
Şiir gibi yaşamadan
Hangi yöne dönsem bir sen
Şiir okunsun gözlerinden
Duyarım sesim çıkmaz
Sessizce dokunup bıraktığın
Senin gitmiş olman neyi değiştirir
Gitmiş olduğun senden gidemedikçe
Aslında aynıyız
Yanlış iklimlere soyunuşlarımızla
Üşümelerimiz bundandır
Çokça yanılmışlığımızın boğulmalarında
Senin bildiğin sana
Benim bildiğim bana
Gelmez ikisi bu dünyada yan yana
Direnci kırılıyor sesinin değmesiyle
Irzına geçiyorsun yüreğimin




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!