1-
Çok konuşmuyorduk
Anlamıyorduk bile birbirimizi
Farklı bir sürüklenişti diyebilirim
Sürmesi istenilen
Bir adının olup olmaması sorun edilmeyen
1-
Şehirler sessiz bir o kadar yalnız
Yağmurlar yıkarken sokakları
İçimizde kimsesizlik ve hayatın sorgulanışı
Zaman dur artık inecek var
1-
Geçiyorsun şehrimin sokaklarından
Bir şiir vuruluyor caddelerinde
Ve gözlerin ışık tutuyor karanlığa
Bir şiir yolunu buluyor susamışlığına
Öyle doluyum ki seninle
İçten içe, kalpten kalbe, gözden göze
İliklerime kadar çekilmiş senliğim
Ve sen gitmişsin
Böyle sınır tanımaz bir bekleyişle bırakıp
Oysa hayat sana endeksliydi ve şimdi yerin dibine mesken kurmuşluğum, karşısına seni oturtmuşluğumla yaşıyoruz.
Sen nasıl bir şeysin ki böyle derinden vuruyorsun benliğimi, savunması düşüyor kalkanımın. Seninle dolu, bir o kadar sensizliği yaşamak. İçim sana akıyor, dışım Araf’ta... Sensizliğin kefaretini yüreğimle öderken, hesabının kapanmamasına gözlerimi adıyorum. Senin olmadığın bir dünyayı görse ne olur, görmese ne...
Kör bir bıçakla kesiyorsun sen yanımı, söylediğin her sözün altına kurban edilişim...
Biz ne zaman bir olduk ve ne zaman ikiye bölündük bu koşturmanın içinde. İsteklerin zirvesine kavuşma arzularına mahkûmluğumuz… Bir yanımız yaşamaya yelkenini açmış, diğer yanımız sulara gömülüyor kimliksizliğimizle…
Yanlış bir zamanın içinden geçip gidiyoruz.
İçimde kopan fırtınalar sen diyor, seni istiyor.
Kapıları kapalı bir dünyaya nasıl girilir. Girilmiş olsa nasıl yol bilinir.
Senin yokluğun dile gelmezliğiyle saplanırken düşlerime, sıyrılıp çıkmanın yollarının haritalarını nerelere gömdüler. Sensizlikte ölüyüm. Yaşıyor gibi yapmaya çalışan bir ruhum…
Güzelse hayat seninle, yaşanacaksa seninle… Ne ötesini düşünecek, ne geriye dönecek bir yolu olmayan…
Geçer dediklerimin içinde geçmezliğinle kaldın. Şimdi yokluğunun duvarlarına şafak karalıyorum. Vurduğum her çentik beni bir adım daha sana yakınlaştırıyor. Öyle sen dolup, böyle boşlukta kalmayı sindirmeye çabalarken, sensiz geçen günlerimi sen varmış gibi yaşıyorum. Sen gidiyorsun. Gidişine tanık oluyoruz. Şahitliğim kabul edilmese de, bir zamanlar o da sevmişti diyebiliyorum. Senden izinsiz bir resmini delil sunarak aşkın mahkemesine...
Ben ne zaman sensiz kalsam bir şiir yazdım. Yazarken seni yaşadım. Seni hissederek yazılan her kelimeye sen diye sarılıp, sana bulandım. Biz seninle aynı iklime soyunmuş, ayrı yönlere göç eden kuşlardık. Senin dönüşlerin bana, benim gidişlerimin sana denk gelmezliğiyle...
Yaşamak isteyip de yaşayamadıklarınızdır sizi hayattan uzaklaştıran. İçinizde büyüyen özlemleriniz ve gerçeğe dönüşmesi zor gözüken hayalleriniz. En son kimi sevmiştiniz? Siz kimden gitmiştiniz yâda size kim gelmişti. İçi dolu sorular ve bir o kadar içi boş hayata bakışlarınız. Sahi biz kimdik ve neyi eksik bırakmıştık tamamlanmazlığıyla... Şimdi yarım yaşıyoruz ve yarım seviyoruz. Bütün olmayı istedikçe, bölünüyoruz kendi içselliğimizle... Oysa bir bütün olmayı seçmiştik, yarım kalacağımızı hiç hesaba katmadan...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!