Aygül Zade Şiirleri - Şair Aygül Zade

Seni çok özledim annem,
Sesini duymayalı mevsimler soldu.
Kokun rüzgârla gelir gibi bazen,
Ama sarılamam, elim boşlukta kaldı.

Bir yudum çay gibi,

Seni çok özledim babam,
Sesin çınlar hâlâ kulaklarımda.
Adım attığım her yolda,
Yol gösteren ışığımydın sen bana.

Gözlerin güven,

Seni ilk gördüğüm gün, zaman durdu sanki,
Gökyüzü sustu, rüzgâr bile hafifledi aniden.
Bir anlık bakışta bin yıl yaşadım içimde,
Kalbim, adını henüz bilmeden ezberledi seni.

Gözlerin, uzak bir yıldız gibi parlıyordu,

Seni kalbime gömdüm, ne toprağa ne taşa,
Bir yudum nefes gibi sakladım her yana.
Adını anmasam da gecenin koynunda,
Her sükûnet içinde sen düşersin aklıma.

Sana dair ne varsa sustuğumda başlar,

Bakma gözlerimdeki korkuya,
Ben ölümden değil,
Sensiz kalmaktan ürkerim.
Bir gün bitecekse bu ömür,
Ben seninle bitsin isterim.

Senin o bakan mavi gözlerin var ya,
İnsanı içine çeken bir sonsuzluk gibi.
Bir bakıyorsun, bütün kelimeler susuyor,
Bir bakıyorsun, dünya yeniden anlam buluyor.

Mavi... ama bildiğimiz maviden değil.

Sus...
Hiçbir şey söyleme şimdi.
Kelimeler yoruldu, cümleler eksildi.
Zaten ne zaman anlatsak içimizi,
Bir yanımız daha eksilmiyor mu sanki?

Seni unutmaya ömrüm yeter mi,
Yüreğim susar mı bu yangınla şimdi?
Gözlerin her gece yıldızlara küs,
Adını anarken içim titrer gizli.

Zaman geçiyor, rüzgâr vuruyor yüzüme,

Gözlerinle başlar her yeni sabahım,
Sensiz doğmaz güneş, uyanmaz bu canım.
Çok uzaklarda olsan bile,
Kalbimin tam içindesin, duyuyorum her hecede.

Nerede olursam olayım,

Sessizim şu aralar, kimse duymasın beni,
Sözlerim içimde küsmüş, suskun gecelere.
Biriktirdim ne varsa, anlatamadığım seni,
Kalbimle konuşuyorum, saklı hecelere.

Ne bir ses, ne bir nefes düşer pencereme,