Geçüp tenden letâfet kesb idüp ‘ışkunla cân oldum
Anunçün çeşm-i insândan perî gibi nihân oldum
Dehânında güm oldı cân gönül zülfinde yol azdı
Tecerrüd ‘âlemine ben tek ü tenhâ revân oldum
Gelse nigâr ayaguna başdan şarâba çek
Def’-i hicâb eyle su’âl u cevâba çek
Dök karşusında akça yirine sirişküni
İtdükleri cefâları bir bir hesâba çek
Gerçi açmadı kapu dilber rakîbe nâzdan
Bana bir mihr itdi ma’nâda yine açmazdan
Sîne-i pür-dâgı çeng-i ‘ışka yakı eylerüm
Tâ ki hâlî olmayam bir lahza söz ü sâzdan
Gerçi dilber gitdi itdi va’de-i vasl ile lâf
Korkarum ol serv-kâmet vâ’deye ide hilâf
Rabbenâ ahfeznâ min el-mevt bi-hecr ü ihtilâf
Yâ gıyâse’l-müstagîsîn neccinâ mimmâ nahaf
Tâ kıyâmet şöyle bâkî ola fırkat korkarum
Gerçi kim hûblara ‘işve vü nâz oldı şümâr
‘Âşıka sûz u güdâz ile niyâz olur kâr
Ger cefâyise eger gâh vefâ olsa ne var
Sen esirge beni baht oldugı yeter gaddâr
Giceler ‘ışk ehlinün dûd-ı siyâhı gibidür
Keh-keşân üstinde anun medd-i âhı gibidür
Güç gören kaşun kemânından sıgınur zülfüne
Mülk-i Rûm-ı hüsnde zıll-ı İlâhî gibidür
Girdâb-ı muhabbet ki cihân reh-güzeridür
Âvâre habâb anda fenâ ehli serîdür
Agyâra çeküp döke yüzi suyunı tîgün
Taşdan çıkarupdur ol anun alnı derîdür
Gönlümi yıkmış idi irişdi hat-ı gubâr
Meşhûrdur ki yar yıkıldugı gün tozar
Dil zîr-i bâd-ı derdde ham oldı dâl-veş
Gitdükce yâr yine yükin yukarı yıgar
Gönül mâl ü menâli terk idüp fakr u fenâ ister
Geçüp ma’mûre-i âfâkdan vîrân serâ ister
Tılısm-ı ejdehâ timsâlidür hüsni bozar anı
Şu kim feth-i der-i gencîne-i mülk-i bekâ ister
Gönül ma’mûre-i genc-i hayâl-i hüsn-i cânân ol
Degül gam sûretâ derd ü gam-ı ‘ışk ile vîrân ol
Sürinsün der peyünce sâye-veş üftâde ‘âşıklar
Benüm serv-i revânum sûy-ı gülzâre hırâmân ol
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!